“Ez al zaizu zuri gertatu, bizitzen lagundu zizuten eta zure entzuleei lagun ziezaieketen gauzak partekatzean, hortik urrun, bizia ematen dizuna zalantzan jartzen dutela eta, are gehiago, zure asmoez mesfidatuz zapuzten dutela?” Jesusekin, arbuioak eta aurreiritziak nire gain hartzen ikasten dut.

Jesusek emakumea jendetzaren aurrean nola jartzen duen ikusten dut, lehen jendarteko lekuan egon ezin zen hura eta bere ausardia eta ADORE keinua aitortzen dizkiola: “Alaba, zure fedeak sendatu zaitu, zure zauria sendatu da. Bakean bizi zaitez.”

Nire burua, inoiz baino gehiago, Jainkoaren eskuetan jartzea eskatzen diot, Hari inoiz baino lotuago, inoiz ez bainaiz hain kili-kolo egon. Hainbeste ahaleginez lortutakoa galtzeko ditudan beldurrak kontatzen dizkiot…

Ni poztu eta gogoberotu egiten naiz landareak eta pertsonak hazten dituen Norbaitekin, hauei beren bizipenetik, beren hazkundetik eta ez mendekotasunetik, euren hitza esateko aukera emanez.

Jesusek zera esaten dit: “Gaur ere badira gauza batzuk familia bati bere semeak edo alabak egitea gustatuko ez litzaizkiokeenak. Adibidez, etxerik gabekoekin ibiltzea edo boluntariotza bat egitera joatea, non egiten duzun lanak ez duen ia kotizatzen etorkizuneko pentsiorako, edo lekaide-lekaime sartzea.”

Eta berriro berresaten dit: “Segi anaitasun-mahaiak, bitartekaritza-taldeak, isiltasun-zirkuluak, elkarte-eltzeak, familia-mahaiak, otoitz-taldeak, eraberritze-zirkuluak… egiten. Bizi ezazu sormenez eta biziki, eta gero ospa ezazu nire izenean.”

Gogoratzen ditut nire bizitzako kontsolazio-esperientziak… Nigan izan zuten indarra… eta zein garrantzitsua den bizirik mantentzen jarraitzea… Egunero berbizitzeko gaitasuna izatea nahi dut…

“Jainkoa zuek sendatzeko, zuek indartsu egiteko ari da lanean, zuen indarra mendekua izan ez dadin, baizik eta zuen benetako indarra, Jesusena bezala, barkamena izan dadin. Horrek gizatiartu egingo zaituzte, baita zuen kaltegileak ere.”

Zeregin bat jasotzen dut eta horretarako gaitzen nauela ohartzen naiz: bere Indarra nigan dagoela sumatzen dut eta nire munduarengana abiatzen naiz: familia, ikaskide, lankide, guraso, alaba eta abarrengana.

Ez dago maitasun handiagorik norbait bizia bere adiskideen alde ematera eramaten duena baino”? Eta horixe egin zuen: bere maitasuna aldi berean kutuna eta sendoa zen, goxoa eta irmoa, amultsua eta indartsua.