Igokundea

Eta Jesusek esan zien:

«Idatzia zegoen Mesiasek sufritu egin behar zuela eta hirugarren egunean hildakoen artetik piztu, eta, Jerusalemdik hasita, herri guztiei bihozberritzeko hots egin behar zaiela, bekatuak barka dakizkien. Zuek zarete honen guztiaren lekuko. Eta nik, neure Aitak agindutako dohaina, Espiritu Santua, bidaliko dizuet. Zuek egon hemen, hirian, Jainkoarengandiko indarraz jantzi zaitezten arte». 

Ondoren, Betania aldera atera zituen Jesusek ikasleak, eta, eskuak altxaturik, bedeinkatu egin zituen. Bedeinkatzen zituen bitartean, haiengandik aldendu egin zen, eta zerura eraman zuten. Haiek, Jesus ahuspez gurtu ondoren, Jerusalemera itzuli ziren poz-pozik. Eta etengabe tenpluan egon ohi ziren Jainkoa goresten.

1-TESTUAren IRUZKINA

Zer esan nahi digu Lukasek testu honekin? Jesusen egoera berriaz hitz egiteko, lekukoek bizi izan duten horrezaz, hitz berriak erabili behar dituzte edo ezagutzen zituzten batzuk erabili behar dituzte, esperientzia oso aberatsa delako eta ezin dugulako hitz bakarrarekin heldu, horregatik Lukasek berpizkundea, aintzatzea eta igokundea erabiltzen ditu. Horiekin adierazi nahi du Jesus gizonaren amaiera ez zela heriotza izan, Bizitza baizik. Gainera, Lukasentzat berpizkundea eta igokundea egun berean gertatzen dira.

“Igokundea”. Kontzeptu hori Lukasen garaian bizi ziren munduaren ulermenean kokatzen dugu: zerua jainkotasuna bizi den lekua da, lurra izaki bizidunak bizi diren tokia eta amildegian (infraterra-infernus) gaizkilea bizi zen. Horregatik Hitzaren ibilbidea da: jetsi, gizatiarra salbatzen du, ez-gizatiarra ere bai, eta dena salbatzeko igotzen da abiatu zen lekura.

Hitzaldiaren hiru bereizgarri:

– “Mesiasek sufritu eta hirugarren egunean hildakoen artetik berpiztu behar zuen”. Hau da, Maitasunaren Erreinuko lanek eta Jesusen estiloko anaitasunak sufrimendua dakarte. Eta Jesusek bezala amaitu dezakete. Baina bizi dira, bizia ematen dute eta Bizian amaitzen dute.

– “Herri guztiei bihozberritzeko hots egin behar zaiela, bekatuak barka dakizkien”. Hau da, Jainkoak barkatzen du, barkatzen dit eta barkatzen ditu hil zutenak, horregatik, Jesus berpiztuak ikasleei esaten die Jerusalemgo biztanleei jakinarazteko: “Bihotzberri zaitezte Jainkoa barkatzeko asmotan dagoelako”.

– Zerua, guretzat gaur, harreman bat da, leku bat baino gehiago. Lurrean jainkotasunarekin, berpiztutako Jesusekin, harreman misteriotsua badugu, harreman hori beti irekita dago.

2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.

Kokaeraren bila gabiltza… ez oso artega ez oso eroso. Oinpeak zoruaren arrimuan. Sorbalda zuzen.

– Eta arnasa hartzen dugu behin baino gehiagotan arnasgora sakonak eginez. Arnasketak (itotzen gaituzten) pentsamenduetatik irteten laguntzen digu eta orainaldian zentratzen gaitu. Arnasketak bizi-erritmoarekin ko- nektatzen laguntzen digu. Bizirik mantentzen gaituena da. Arnasa hartzen jarraitzen dugu eta lasaituz goaz. Gure kezketatik distantzia hartzen dugu.

– Arnasa hartzean, gure barneko gune horretara sartzen gara, non bakean aurkitzen garen, non geure burua-rekin topo egiten dugun… eta bertan bizi eta gainditzen gaituen Ongiarekin ere topo egiten dugun, gure Bizi Iturriarekin. Gure isiltasun-gunea aurkituz goaz. Arnasa hartzen jarraitzen dugu. Isiltasuna ez da zaratarik eza, egorik (nirik) eza baizik.

Testua kontenplatzera pasa baino lehen, bi jarrera hauek prestatzen ditugu: konfiantza (ni eramaten uzten diot Jaunari, Bere eskuetan jartzen naizela) eta jarduna edo dedikazioa.

3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…

OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.

Hamabiak eta emakumeak Jesus berpiztuaren esperientzia horretan daude, beren baitan, bizi-indartzat hartzen dutena. Ni haien aurrean jartzen naiz. Eta Pedrorengana hurbiltzen naiz zer bizitzen ari diren galdetzera. Erantzuten dit Jesusek esaten diela: “Mesiasek sufritu eta hirugarren egunean hildakoen artetik berpiztu behar zuen”… Sumatzen ditut hitz horiekin sintonizatzen, eta sufrimendua iristen denean aurrera jarraitzeko desioarekin, “hori normala da haien jarraipenaren bidean” gogorarazten dit… Eskertzen dut bertan egotea eta hitz hauek…  hitzok bakean bizitzea eskatzen dut…

Arreta handiz entzuten jarraitzen dutela sumatzen dut, eta Pedrori begiratzen diodanean, berak bizitzen ari direna kontatzen dit berriro: “Jesusen Izenean herri guztiei bihozberritzeko hots egin behar zaiela, bekatuak barka dakizkien”… kontatzen digu: “hasi barkatzen, esan hil nindutenei Jainkoak ez diela konturik eramaten… Esaiezue Jaungoikoak beren onerako eta hainbaten onerako iragarri nuen Jainko errukiorra ezagutzeko aukera ematen diela “… barrutik dastatzen ditut Jesusen hitzak,  gu adiskidetu eta ni adiskidetu egiten gaituztenak…

Berriro ere Pedrorekin: “Jesus berpiztuak misio bat ematen digu” izan zaitezte nire lekukoak… denak, zu ere bai, nire lekukoa… adiskidetasunezko maitasunaren eta anaitasunaren kausaren lekuko, nire berpiztutako bizitzaren lekuko… eta pertsonengan presente egiten saiatzen ari naizela “… gainera,” iragarki hau oso kontrakulturala da… autoritateak baztertutako Norbaiten aldeko lekukotasuna ematea delako “… Jerusalemen lekuko izateko indarra sumatzen dut haiengan … eta ni nire giroan…

4.-JESUS ETA BIOK. 

Nire egiten dut bere esperientziaren opari hori, nire bizitzan duen presentziarena… poz handia sentitzen dut eta errepikatzen dit: “zu ere nire lekuko izan zaitezen nahi dut”, eta nire hirian, nire herrian lekuko izan ahal izatea eskatzen diot… eta bizitasun eta konbentzimendu osoz egin nahi dut… hitzez, ekintzez, beldurrik gabe, gertatu zaidana kontatuz eta barkamenetik bizi izandako esperientzia errealitate bihurtuz… nire denbora hartzen dut…

Jesusekin daukadan elkarrizketa-une hau aprobetxatzen dut honako hau esateko: “Berpiztuaz bizi izandako esperientzia, lekuko izan nahiko nuke, komunikatu… zein hitz erabiliko nituzke… zein zailtasun aurkitzen ditut ezagutzen ditudan pertsonei esperientzia honen berri emateko”… Idazten hasten naiz, horrela gaur egun ulergarriak diren hitzak erabiltzen ikas dezadan, esperientzia hori nire ingurukoei jakinarazteko, hasteko eta bizitzera animatzeko…

Badirudi Jesusek agur esan nahi diola gaurko topaketa honi… besteekin kokatzen naiz Bere bedeinkazioa, hurbiltasuna eta Pazko besarkada jasotzeko… pertsonalki bakoitzarekin egiten du… pozez betetzen nau jasotzen dudanean… eta galdetzen diot: hau hemen bukatzen da, utzi egiten gaituzu?… irribarretsu begiratzen dit eta esaten dit: “Ama batek inoiz uzten al du bere semea?… Horrelakoa naiz Ni… betirako zaituztet… zuekin bat jarraituko dut, zuen bizitzetan presente eginez denboraren amaierara arte”… eta pozez gainezka egiten dut gure baitan jarraitzen duelako. Nire denbora hartzen dut dastatzeko…

5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.

Otoitzean bizi izandakoa jasotzen dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot agur keinu batez (eskuak elkartuz), esker ona (nire eskuak irekiz) edo onarpena adieraziz (gurutzearen seinaleaz), eta berriro itzultzen naiz leku honetara: oinak askatzen ditut, eskuak irekitzen ditut, begiak ere bai… Eta bizi izandakoa idazten amaitzen dut, nire bizitzan tinkatzen lagun diezadan.