Hirurogeita hamabiak/72ak

Ondoren, Jaunak beste hirurogeita hamabi (72) ikasle izendatu eta bere aurretik bidali zituen binaka, bera joatekoa zen herri eta toki guztietara. Eta hau esan zien:

“Uzta ugaria da, baina langileak gutxi. Erregutu, bada, uzta-jabeari, bidal ditzala langileak bere uztara. Zoazte! Bildotsak otso artera bezala bidaltzen zaituztet. Ez eraman poltsarik, ez zakuturik, ez oinetakorik (…)

Edozein etxetan sartzen zaretela, esazue lehenbizi: ‘Bakea etxe honetakoei.’(…)

Herriren batean sartu eta ongi hartzen bazaituztete, jan jartzen dizuetenetik, sendatu bertako gaixoak eta esaiezue:‘ Gainean duzue Jainkoaren erregetza.’ Baina herriren batean sartu eta onartzen ez bazaituztete, irten plazara eta esan: ‘Oinetan itsatsi zaigun zuen herriko hautsa ere hor astintzen dizuegu. Dena dela, jakin ezazue gainean duzuela Jainkoaren erregetza.” (…)

1-TESTUAren IRUZKINA

Lukas da 72ko misioa kontatzen duen ebanjelari bakarra. Unibertsaltasuna azpimarratzen du. 12, Israelgo leinuen kopurua da. 72, mairuen nazio-kopurua, Hasiera liburuaren arabera. Binaka bidaltzea zeragatik da, epaiketa batean gizaki baten testigantzak ez duelako ezer balio eta berrionaren lekuko zirelako. Misioa ez da apostoluena bakarrik, Hamabiena, kristau guztiena baizik. Hauek dira hirurogeita hamabiak.

Funtsezko ñabardura batzuk. Jainkoaren Erreinua iragartzeko bidaliak, alegia, Jainkoak gizateria hau maite duela eta gizakiengan bizi nahi duela, eta horrela haurridetasun praktika bat bizi dezatela iragartzeko bidaliak. Hauxe opa die guztiei, harrera egiten dietenei eta egiten ez dietenei. Mezua guztiontzat da. Ardiak bezala otsoengana bidaliak. Amorru handia dago, erresumina, gorrotoa, kaltea… eta hori saren bidez oka egiten da, harreman moduetan, eta badaude ere talde espezializatuen interesak gezurra esaten eta ospea kentzen. Beraz, Elizari zerbait igarotzea egokituko zaigu. Eta beste batzuk hiltzen espezializatuak dira, gerren bidez edo sikarioen bidez. Horregatik, ez gara inozoak izango, baina ezta zorigaitzen profetak eta pertsona eta talde batzuen ontasunaz harritzeko gai izatera iristen ez garela.

Poltsarik, zakuturik eta oinetakorik gabe: hau da, gure pertsona, gure hitza, gure bizimodua izango dira ebanjelizatuko duten “tresnak”. San Inaziok esango lukeen bezala: “gakoa, pertsona eta Jainkoa lotzen dituzten tresnak” dira. Eta hori nahiz eta hezkuntza- eta gizarte-erakundetan, etab. kanpoko baliabideak ez urritu. Eta “shalom”, bakea, Jainkoaren bakea etxeetara eta herrietara eraman dezagun. Senda ditzagun gaixoak: senda ditzagun gizakien zauriak, bizitzen uzten ez dieten zauriak, arimaren zauriak. Eta oraingo honetan ondo joan zitzaien. Baina pastoral-arrakasta baino garrantzitsuagoa da beren izenak, gureak, zeruan idatziak egotea. Jainkoarentzat guztiok dugu izen bat.

2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.

Kokaeraren bila gabiltza… ez oso artega ez oso eroso. Oinpeak zoruaren arrimuan. Sorbalda zuzen.

– Eta arnasa hartzen dugu behin baino gehiagotan arnasgora sakonak eginez. Arnasketak (itotzen gaituzten) pentsamenduetatik irteten laguntzen digu eta orainaldian zentratzen gaitu. Arnasketak bizi-erritmoarekin ko- nektatzen laguntzen digu. Bizirik mantentzen gaituena da. Arnasa hartzen jarraitzen dugu eta lasaituz goaz. Gure kezketatik distantzia hartzen dugu.

– Arnasa hartzean, gure barneko gune horretara sartzen gara, non bakean aurkitzen garen, non geure burua-rekin topo egiten dugun… eta bertan bizi eta gainditzen gaituen Ongiarekin ere topo egiten dugun, gure Bizi Iturriarekin. Gure isiltasun-gunea aurkituz goaz. Arnasa hartzen jarraitzen dugu. Isiltasuna ez da zaratarik eza, egorik (nirik) eza baizik.

Testua kontenplatzera pasa baino lehen, bi jarrera hauek prestatzen ditugu: konfiantza (ni eramaten uzten diot Jaunari, Bere eskuetan jartzen naizela) eta jarduna edo dedikazioa.

3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…

OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.

Ebanjelioaren gertaldi honetan kokatzen naiz, bertan banengo bezala. Jesus, jende gehiagorengana iritsi nahi duela ikusten dut, beste askok ere benetako Bizitza topa dezaten… Harengandik gertu nago, gertaldiari begira, egunaren hasieran, Samariako mugan, berari esker, gizaki multzoa biltzen ari denean, zuhaizti-eremu batean. Guztira 72 dira, munduko nazioen kopurua Hasiera liburuaren arabera. Pertsonalki ari da egiten eta banaka-banaka adoretzen. Zein ederra holako zeregin humanizatzaile eta jainkotzaile horretarako hautatua sentitzea! Unea dastatzen dut eta denbora hartzen.

Jesusi entzuten diot, zera kontatuz: “Uzta ugaria da eta langileak gutxi. Horregatik, eskatu uzta jabeari bidal ditzala langileak uzta jasotzera“. Izan ere, on asko dago mundu honetan ereinda, eta ez dago jasoko duenik. Gertaldia behatzen dut, non Jesusek landako uzta ikusten duen, baina, era berean, jaso behar den gizakien uzta, eta agian 72ek samariarrekin konektatzeko zailtasuna besterik ez dute ikusten, une hartan haiek baitziren, Jesusen arabera, uzta jasotzekoak. Jainko on honengan konfiantza izatea eskatzen dut.

Berari entzuten jarraitzen dut: “Binaka bidaltzen zaituztet, horrela lekuko izan zaitezkete, eta gainera elkar babestu eta osatu egiten duzue“. Dastatu egiten ditut bere hitzak. “Ez eraman poltsarik, ez zakuturik, ez oinetakorik“. Prestutasun osoz deituak garela konturatzen naiz, baita diruari dagokionez ere, berriona eragozpenik gabe aldarrikatzeko aske, eta ohartzen naiz Jesusek, misioa sinesgarria izan dadin, egiteko estilo bat aurkezten duela. Nik ere nire buruaren prestutasuna eskatzen dut, baita nire iragarkiena, erakundeena… ere. Desiratzen dut. Denbora hartzen dut, bere hitzak dastatzen ditut.

4.-JESUS ETA BIOK. 

Jesusen ondoan nago, judutar, galilear eta samariarren arteko gatazka eta aurreiritziak ezagutzen baititu, eta batzuetan baztertzaileak dira haien artean; ondorioz, batzuengana hurbilduz gero, besteek arbuiatu egingo gaituzte. Hauxe esaten digu: “Ardiak bezala bidaltzen zaituztet otsoen artera “. Ona da ez ikaratuta bizitzea, ez inozoa izatea. Eta beste hau esaten esaten die: “Etxe batean sartzen zaretenean, agurtu lehenik “Bakea etxe honi“ esanez. Bakea daramazue.” Jesusen hitzak –“Bakea zuei”- entzuten ditut nire barnean eta gatazken erdian bakea dastatzen dut. Bere hitzak nireganatzeko nire bihotzetik pasarazten ditut.

Orain neuri zuzentzen zait: “Zu ere bidaltzen zaitut, lohi guztia sendatzen joan zaitezen, gizatasunik gabeko guztia, gizagabetzen duen guztia; senda itzazu zauriak…” Eta honela jarraitzen du: “Eraman ezazu itxaropena, iragar ezazu Jainkoaren Erreinua gertu dagoela. Jainkoak neurri gabe maite gaituela. Esaiozu hau entzuten dizunari eta baita hartuko ez zaituenari ere”. Hartzen dudan eginkizun preziatu hau dastatzen dut, eta baita bakea ematea bakerik ez duenari edo nahi ez duenari ere.

Eta horrela iristen naiz nire bizilekura, nire ingurukoengana, nire lanera, Jesusekin konektatuta bizi nahi dudan bizimodua jantzita. Niretarrekin topo egiten dut eta zera desiratzea eta esatea ateratzen zait: “Bizi gaitezen bakean, irten gaitezen geure baitatik benetako bizitza heldu eta dastatu ahal izateko. Zuei opa dizuet Bizi gaituena eta unibertsoan kabitzen ez dena eta zerbitzu-emate hutsa dena izan dadila gure bizitzako harreman eta egoeretan bizi izandako bizipen hori sumatu eta adierazi ahal izan dezagun Norbait”. Horrela bizitzeko eskatzen diot Jesusi.

5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.

Otoitzean bizi izandakoa jasotzen dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot agur keinu batez (eskuak elkartuz), esker ona (nire eskuak irekiz) edo onarpena adieraziz (gurutzearen seinaleaz), eta berriro itzultzen naiz leku honetara: oinak askatzen ditut, eskuak irekitzen ditut, begiak ere bai… Eta bizi izandakoa idazten amaitzen dut, nire bizitzan tinkatzen lagun diezadan.