Mendekoste

Asteko lehen egun hartan bertan, arratsean, ikasleak etxe batean bildurik zeuden; judu-agintarien beldurrez, ateak itxirik zeuzkaten. Sartu zen Jesus eta, erdian jarririk, agurtu zituen esanez:

«Bakea zuei». 

Gero, eskuak eta saihetsa erakutsi zizkien. Pozez bete ziren ikasleak Jauna ikustean. Jesusek berriro esan zien:

«Bakea zuei. Aitak ni bidali nauen bezala, nik zuek bidaltzen zaituztet».  

Eta haien gainera arnasa botaz, esan zien:

«Hartzazue Espiritu Santua. Zuek bekatuak barkatzen dizkiezuenei barkatu egingo dizkie Jainkoak ere; zuek barkamena ukatzen diezuenei, ukatu egingo die».

1-TESTUAren IRUZKINA

Mendekosten gaude, pazkoaldia amaitzen. Jesusen garaian judutar festa bat zen, Sinaiko aliantza gogoratzen zuena eta Pazkoa baino 50 egun geroago ospatzen zena. Gaur kristauok ospatzen dugu, Kristoren jarraitzaileen komunitate berriaren jaiotza bezala, Eliza.

Joanek Mendekoste deskribatzen du ikasleei agerpen bakarrean. “Etxe batean zeuden, ateak itxita, juduen beldur”. Nor zeuden: ikasleez ari da. Hamabiok imajinatzen ditugu, eta lehenago Maria Magdalenari agertu zen apostoluekin zegoela. Ez zen zenakuluan zegoen emakume bakarra izango, Jesusen gurutzearen ondoan hiru emakume baitzeuden: Jesusen ama, Kleofasen Maria eta Maria Magdalena.

Zein zen beren egoera. Beren buruzagia hil zuten, eta haiek ere zorte bera zuten. Adituek muturreko traumatzat jotzen dutena bizitzen ari ziren. Baina orduan, hain zuzen ere, gurutziltzatua bizirik esperimentzatzen dute. Horri deitzen diogu agerpenak. Asteko lehen eguna da, sabath (larunbata) egunaren ondoren, sorreran bezala, kaosaren erdian lehen egunaren hasieran argia agertzen da. Jesus beldurraren kaosaren erdian agertzen da, konturik ez daraman presentzia bezala: “Bakea zuei” eta errepikatu egin behar du, ez dutelako poztasunagatik sinesten… “bakea zuei”. Gainera, misio bat ematen die: “Hartzazue Espiritu Santua, barkatzeko autoritate guztia duzue”. Eta zuen bidez, hainbati barkamena irits dadila.

OHARRA: Testu hau David erregeak Jauregiko Maiordomoari bere ondasunen gaineko ahalmen osoa eman zion testuaren kopia da: atea irekitzen duzunarentzat irekirik geratzen zaio, ixten duzunarentzat itxita. Orain, Jesus, formula berdinarekin: “barkatzen dizkiezuenei barkatuta geratzen zaizkie, atxikitzen dizkiezuenei atxikita geratzen zaizkie”. Apostoluei barkatzeko ahalmen osoa ematen die.

2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.

Kokaeraren bila gabiltza… ez oso artega ez oso eroso. Oinpeak zoruaren arrimuan. Sorbalda zuzen.

– Eta arnasa hartzen dugu behin baino gehiagotan arnasgora sakonak eginez. Arnasketak (itotzen gaituzten) pentsamenduetatik irteten laguntzen digu eta orainaldian zentratzen gaitu. Arnasketak bizi-erritmoarekin ko- nektatzen laguntzen digu. Bizirik mantentzen gaituena da. Arnasa hartzen jarraitzen dugu eta lasaituz goaz. Gure kezketatik distantzia hartzen dugu.

– Arnasa hartzean, gure barneko gune horretara sartzen gara, non bakean aurkitzen garen, non geure burua-rekin topo egiten dugun… eta bertan bizi eta gainditzen gaituen Ongiarekin ere topo egiten dugun, gure Bizi Iturriarekin. Gure isiltasun-gunea aurkituz goaz. Arnasa hartzen jarraitzen dugu. Isiltasuna ez da zaratarik eza, egorik (nirik) eza baizik.

Testua kontenplatzera pasa baino lehen, bi jarrera hauek prestatzen ditugu: konfiantza (ni eramaten uzten diot Jaunari, Bere eskuetan jartzen naizela) eta jarduna edo dedikazioa.

3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…

OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.

Kontenplazio hau hasten dut presente eginez… Irudimenarekin sartzen naiz, errespetu osoz, eta zenakuluan kokatzen naiz, ikasleen, hamaiken eta emakumeen, haien amaren, eta gurutzearen ondoan egondakoen artean… Haien aurpegi zartatuak, isilune saminean… Horrela pasatzen dut pixka batean porrot egindakoei lagunduz, erruz beterik, Jesus egiaren orduan abandonatu izanagatik… Nire denbora hartzen dut jazarriak eta errudun sentitzen direnak laguntzeko…

Egoera honetan inoiz gertatu ez dena gertatzen da: ikusten dugu nola bertan daudenek Bizirik aurkitzen duten beren Bizitzetan… Poz deskribaezinez beterik geratzen diren, IKUSTEN DUT, begiratzen diet hamaika eta Emakumeen mirespen, nahasmen, sinesgaiztasun, beldur… aurpegiari… Jesusen hitza entzuten dut: “bakea zuei…” Giroa zeharo aldatzen da… Ametsetan ari gara? Ez dute poztasunaz sinisten, haiekin bizitzen ari naizen une kontsolagarria DASTATZEN DUT. Nire denbora hartzen dut.

Eta Jesusi barru-barrutik entzuten jarraitzen diot, xehetasunik galdu gabe, sumatzen dut nola arnasa botatzen dien haiei eta esaten dien: “Aitak bidali nauenez, horrela bidaltzen zaituztet nik ere. Hartzazue Espiritu Santua, barkatzera bidaltzen zaituztet”… Han bildutakoengan izugarrizko poza aurkitzen dut jasotako barkamenagatik eta barkatzeko deiagatik… mendekua behin betiko garaitua izan da, Jesusek barkatu egiten du mendekua hartu beharrean… eta izugarrizko poza sentitzen dut… Jesusen barkatzeko gaitasun hori bizi ahal izatea eskatu egiten dut…

4.-JESUS ETA BIOK. 

Eta zenakuluaren giro honetan kokaturik, Jesus eta bere ikasleekin, Bizitza berpiztuak ni ere bizi nauela sentitzen dut… Nire barru-barruan dagoenarekin konektatuz noa… eta baita nigana zuzenean datorren Jesusekin ere: “Aitak bidali nauenez, nik ere bidaltzen zaitut. Hartzazu Espiritu Santua, eta Harekin batera, barkatzeko gaitasuna”… Ni min egin izana nor barkatu aurkitzera deitua sentitzen naiz… Zoriontsu geratzen naiz planteatzen didan misioarekin… Nola sentitzen naiz. Zer eskatuko dut…

Konturatzen naiz nik zerbait daukadala nire kontra, ez diodala neure buruari barkatu… Jesusek esaten dit: “barka itzazu zure inkoherentziak… Zure erabakien aurretik jarri dituzun zure interesak… zure gezurrak… zure koldarkeriak…” eta nire bihotza ukitzen du esateko: “bakea zuri, ez diozuna zeure buruari barkatzen… nire barkamena senti dezazun”… eta nirekiko bere gogoarekin pozten naiz… Nire denbora hartzen dut…

Mendekoste zentzua deskubritzen ari naiz: BARKATU. “Bekatuak barkatzen dizkiezuenei barkatuta geratzen zaizkie…” Nire irudimenarekin noa hainbeste biktimarengana hurbilduz, egin dieten kaltea barkatzen saiatzen ari baitira. Eta Jesusi eskatzen diot barkatzeko bere indarretik eman diezaiela… eta haiei guztiei opa diet: “zure bizitza berrezartzeko indarra sentituko ahal duzu, sendatzeko… eta horrela, Jesusek barkatu zuen bezala zuk barkatu ahal duzu”… Nire denbora hartzen dut…

5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.

Otoitzean bizi izandakoa jasotzen dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot agur keinu batez (eskuak elkartuz), esker ona (nire eskuak irekiz) edo onarpena adieraziz (gurutzearen seinaleaz), eta berriro itzultzen naiz leku honetara: oinak askatzen ditut, eskuak irekitzen ditut, begiak ere bai… Eta bizi izandakoa idazten amaitzen dut, nire bizitzan tinkatzen lagun diezadan.