Gera zaitez eguneko uneren batean, arnasa hartu, konektatu zure pertsonarekin, eta zure barruan bizi den Jainkoarekin… berrikusi nori eskaintzen diozun denbora… Eta begira ea behar dutenei ematen diezun, zure esku daudenei eta benetan behar zaituztenei…

Beren denbora eta beren dirua ematen duten samariarrekin bat egiten dut… eskerrak aurretik gure bidea argitzen duten eta ongia egiten duten pertsona onengatik… eta bihotzez eskertzen dut gizarteratzen irakasten didatenengatik.

Poltsarik, zakuturik eta oinetakorik gabe: hau da, gure pertsona, gure hitza, gure bizimodua izango dira ebanjelizatuko duten “tresnak”. San Inaziok esango lukeen bezala: “gakoa, pertsona eta Jainkoa lotzen dituzten tresnak” dira.

Nor naiz zuretzat? Gelditu egiten naiz eta denbora hartzen dut barruan daramadana ateratzen joateko, eta honelako gauzak ateratzen zaizkit: Nire bizitzan etengabe presente dagoen Norbait zara, etengabe nire bila dabilen norbait, artzaina ardi galduaren bila bezala, nire erabakiak egunez egun iradokitzen dituen norbait, nire sufrimenduen ondoan dagoen norbait… Eta gauza gehiago gehitu nezake.

“Ez gara ogia banatzen dugunok, baizik eta banatzen den ogia. Kontua ez da daukaguna ematea, garena ematea baizik. “Munduko bizitzarako ogi zatitua eta odol isuria bizitza posible egiteko.”

Kristau izatea Jainkoaren Errealitate Elkarte-maitasun horren barruan bizitzen sentitzea da, Hark sortua eta hazia sentitzea, Harekin, Maitasun Elkarte horrekin dugun antza aurkitzea. Haurrek gurasoen antza dutenez, gizakiok Jainko-Maitasunaren antza dugu.

Mendekoste zentzua deskubritzen ari naiz: BARKATU. “Bekatuak barkatzen dizkiezuenei barkatuta geratzen zaizkie…” Nire irudimenarekin noa hainbeste biktimarengana hurbilduz, egin dieten kaltea barkatzen saiatzen ari baitira. Eta Jesusi eskatzen diot barkatzeko bere indarretik eman diezaiela.

“Jesus berpiztuak misio bat ematen digu” izan zaitezte nire lekukoak… denak, zu ere bai, nire lekukoa… adiskidetasunezko maitasunaren eta anaitasunaren kausaren lekuko, nire berpiztutako bizitzaren lekuko… eta pertsonengan presente egiten saiatzen ari naizela “

Nolako bakea den ari naiz sumatzen. Eta Jesusi galdetzen diot ea Bere bakea gugan bizi den eta nigan bizi den hura ote den, inork kendu ezin didana, nahiz bizitzaren gorabeherak, nahiz beldur ezberdinek estekatu, nahiz egoerak gainezka egin… Eta estimuz begiratzen dit eta honela esaten: “Halaxe da.”

Bizi-iturri horrekin konektatu nahi dut, Hark maitatua izateko bizipen horrekin, aurkitzen naizen egoeretan Bere mailan egon ahal izateko. Eta hauxe entzuten diot: “Ni noan lekura etor zaitezke, bai. Ongi etorria muturreraino maitatzera, bizia eman dizuten bezala ematera, barkaezina barkatzera, Jainko Abbaz bakarrik fidatzera “