Ez dago maitasun handiagorik norbait bizia bere adiskideen alde ematera eramaten duena baino”? Eta horixe egin zuen: bere maitasuna aldi berean kutuna eta sendoa zen, goxoa eta irmoa, amultsua eta indartsua.

Hau entzuten diot: “Ni naiz mahatsondoa eta zuek aihenak… iraun ezazue nigan eta horrela fruitua emango duzue”, horrela pasatuko da nire sapa zuen zainetatik eta gaurko moldean, gaurko kulturan… elkartea egiteko gai izango zarete.

Konturatzen naiz batzuetan hain sartuta nagoela nire pentsamendu, egitasmo eta etsipenetan, non ez bainaiz jabetzen besteek nirekiko dituzten ardurez. Ezta Jainkoaren ardurez ere. Berari entzuten jarraitzen dut: “Beti zaintzen zaitut. Ez al zara konturatzen?

Ez al zara gogoratzen zure bizitzatik zenbat bider igaro naizen, haurtzaroan edo nerabezaroan, egiazko Norbait bezala aurkitu ninduzunean, barkamenaren kariaz, zurekin etengabeki nagoela eta bakean bizi zarela konturatu zinenean?

Naizen bezala onartzen nauela konturatzen naiz, baita nire kaskarkeria guztiarekin, nire kontrasanekin, egindako kalteekin eta abarrekin ere. Eta pozez egiten dut negar doan oparitutako barkamen horrengatik.

Bertan, bere oinazean giltzapetua dagoen Mariarekin, Joan bezalako pertsonekin harremanetan jartzen naizela begitantzen zait, inork ikusten ez dituen itxaropen-zeinuak ikusteko gai direnekin…

Jesusek bere bizitzako zailtasunik larrienean otoitzean jarraitzen du, ez dio utzi Jainkoari lotua bizitzeari, ez du Harekin duen lotura hautsi, Jainkoa Berarekin dagoela kanpoko ziurtasunik ez dagoenean.