Lk 11, 1-13
0. TESTUA
Behin batean, Jesus otoitzean ari zen toki batean; amaitu zuenean, bere ikasleetako batek esan zion:
«Jauna, irakats iezaguzu otoitz egiten, Joanek bere ikasleei irakatsi zien bezala».
Jesusek esan zien:
«Otoitz egitean, esazue:
«Aita, santu izan bedi zure izena, etor bedi zeure erreinua; emaguzu gure eguneroko ogia, eta barka guri gure bekatuak, guk ere gure zordun guztiei barkatzen diegunez gero, eta ez utzi gu tentaldian erortzen».
Gero, esan zien:
«Eman dezagun zuetako batek adiskide bat duela eta gauerdian datorkiola, esanez: “Adiskidea, emazkidak hiru ogi, bihurtuko ditiat eta; lagun bat etorri zaidak bidaian eta ez zeukaat ezer eskaintzeko”. Eman dezagun besteak barrutik erantzuten diola: “Utz nazak bakean, atea itxia zegok eta haurrak eta neu oheratuak; ezin naitekek ematera jaiki”. Hona nik esan: Adiskidea duelako ez bada ere, aspergarri izan ez dakion behintzat, jaiki eta eman egingo dio behar duena.
«Hauxe esaten dizuet, beraz: Eskatu, eta emango dizue Jainkoak; bilatu, eta aurkituko duzue; jo atea, eta zabalduko zaizue. Zeren eskatzen duenak hartu egiten baitu, bilatzen duenak aurkitu, eta atea jotzen duenari zabaldu egiten baitzaio. Ba ote da zuen artean aitarik, semeak arraina eskatu eta arrainaren ordez sugea emango dionik? Edo arrautza eskatu eta eskorpioia emango dionik? Beraz, zuek, gaiztoak izanik, seme-alabei gauza onak ematen baldin badakizue, zenbatez areago ez die zeruko zuen Aitak Espiritu Santua emango eskatzen diotenei?»
1-TESTUAren IRUZKINA
Askotan galdetzen diogu geure buruari zertarako otoitz egin, nola otoitz egin. Ikasleek ere galdetzen diote orain Jesusi, sumatzen dutelako otoitzagatik Beragandik sortzen dela eusten duen indar hori, eta erakartzen eta berotzen duen ekintza hori. Baliteke gure aita otoitza zatika osatzea, eta ez behin bakarrik. Baina kasu batean edo bestean, Jesusen otoitza da. Bi ezaugarri nabarmentzen ditut: alde batetik, “Gure Aita” pluraleko otoitza da, ez da nire otoitza, nire jainko partikularra, guztiona da; eta bestetik, nire interesetatik ateratzen nauen eta Jesusen, Jainkoaren desioan kokatzen nauen otoitza da.
Bere edukiak zazpi eskaera dira: Abba, Jesusek Jainkoari deitzen zion izena; Santu izan bedi zure izena, Maitasunaren misterio horri leial eutsiz; Etor bedi zure Erreinua, anaitasun, senidetasun unibertsalaren antzeko zerbait berdintasun-egituretan eta gure Jainkoaren samurtasun maitagarriaz beteriko bihotzekin; egin bedi Zure nahia, Jainkoaren nahia bilatzeko otoitza, ez gure interesak, uste baitu Jainkoaren nahia gizadia muturreraino maitatzea dela, eta horrek asko gainditzen du besteak maitatzeko dudan gaitasuna. Horregatik bilatzen dugu Bere nahia, ez gurea.
Bigarren zatiak ogiarekin du zerikusia, etorkizuneko Ogia gaur emaguzu eta ogia denontzat iritsi. Besteei barkatzea barkatuak garen bezala. Ez gaitzazu utzi tentaldian erortzen: etengabe tentatuta egongo gara Bera bezala. Ez diezaiogula tentazioari amore eman. Eta jarraitzen du konfiantzaz bizitzera animatzen “zuen Aitak Espiritu Santua emango die eskatzen diotenei”. Hori Jainkoaren oparia da, ez hainbeste loteria tokatuko zaigulako edo gaixotuko ez garelako edo lana ez dugulako galduko… baizik eta kontrakotasun -edo alaitasun-egoera horiek guztiak Espirituarekin bizitzen eman diezagula.
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Kokaeraren bila gabiltza… ez oso artega ez oso eroso. Oinpeak zoruaren arrimuan. Sorbalda zuzen.
– Eta arnasa hartzen dugu behin baino gehiagotan arnasgora sakonak eginez. Arnasketak (itotzen gaituzten) pentsamenduetatik irteten laguntzen digu eta orainaldian zentratzen gaitu. Arnasketak bizi-erritmoarekin ko- nektatzen laguntzen digu. Bizirik mantentzen gaituena da. Arnasa hartzen jarraitzen dugu eta lasaituz goaz. Gure kezketatik distantzia hartzen dugu.
– Arnasa hartzean, gure barneko gune horretara sartzen gara, non bakean aurkitzen garen, non geure burua-rekin topo egiten dugun… eta bertan bizi eta gainditzen gaituen Ongiarekin ere topo egiten dugun, gure Bizi Iturriarekin. Gure isiltasun-gunea aurkituz goaz. Arnasa hartzen jarraitzen dugu. Isiltasuna ez da zaratarik eza, egorik (nirik) eza baizik.
Testua kontenplatzera pasa baino lehen, bi jarrera hauek prestatzen ditugu: konfiantza (ni eramaten uzten diot Jaunari, Bere eskuetan jartzen naizela) eta jarduna edo dedikazioa.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Jesusekin eta bere ikasleekin Jerusalemerako bidean kokatzen naiz, Samaria eta Betaniatik igaro ondoren, eta orain berarengana hurbiltzen dira galdetzera: “erakuts iezaguzu otoitz egiten, Jainkoarekin konektaturik bizitzen, bere Entzutearen harreman etengabean”… Pedrok zera esaten dio: “gure ustez, otoitzean ateratzen duzu indarra zure jarduera eta zure izaerarako eta horrela jakingo dugu zerk mugiarazten zaituen barrutik, norekin komunikatzen zaren, nola konektatzen zaren, nola hartzen dituzun erabakiak Harengandik”… Luze dastatzen dut ikasle-taldearen desira hau…
Eta orain Jesusengan jartzen dut arreta: “Otoitz egiten duzuenean, esan ezazue: Aita-Abba, santu izan bedi zure Izena“, Jesusek nola ahoskatzen duen bere izena Abba… begirune eta errespetu osoz, Abba unibertsoaren Bihotzaren taupada balitz bezala… miresten dut Jesusek Misterioan duen erabateko konfiantza zeinek bizi eta eusten dion eta unibertso osoarekin lotzen duen anaitasun, zaintza-senidetasun gisa… Eta guztiok biziarazten gaituen Misterioa dastatzen dut…: “Nire Aita eta zuen Aita”… nire denbora hartzen dut.
Oraindik ere entzuten diot: “etor bedi zure Erreinua”… eta jarraitu egiten du, “irits dadila anaitasun unibertsal hori, zeinera Abbarenganako erabateko konfiantzak eramaten baitu, guztiarekin eta guztiekin maitasunean eta justizia errukitsuan bat egiten duen bihotza, gaur giza eskubideen hitzaurrean islatzen duguna bezala” gizaki guztiak berdinak jaiotzen dira duintasunean eta eskubideetan, eta arrazoiz eta kontzientziaz hornituta daudenez, elkarrekin anaitasunez bizitzera deituak daude “… bihotzez eskatzen dut iristea, behar dugulako…
4.-JESUS ETA BIOK.
Han bizitzen ari garenagatik zoragarri bihurtzen den leku horretan eserita jarraitzen dut… une paregabe batez gozatzen ari gara… eta Jesusi entzuten jarraitzen dut esaten digula eta esaten didala: “emaguzu gure eguneroko ogia“… eta jarraitzen du, “biharko ogia, behin betikoa, emaguzu gaur”… Jesusek esaten zuena: zuok ezagutzen ez duzuen ogi bat dut, nire Aitaren nahia egin”… eta eskerrak ematen dizkiot Abbári, gure eguneroko ogia izateagatik… eszena dastatzen dut nirea egiteko eta nire oroimenean gordetzeko…
Entzuten jarraitzen dut xehetasunik galdu gabe “barkatu gure zorrak, guk ere gure zordunei barkatzen diegunez gero“… Eta gogoan dut hainbeste egoera barkatzeko zailtasuna, barkaezinak iruditzen zaizkigunak gerrak, sarraskiak, torturak… min egiten digutenean, ondasunak kentzen dizkigutenean, edo ospea kentzen digutenean”… Jesusek anaitasun bat bilatzen du, mundu honen hautsi-mautsia neurri gabeko dohainaren bidez berradiskidetzen duena: barkamena… eta Jesusek gurutzetik barkatzeko duen gaitasuna gogoratzen dut… eta eskerrak ematen dizkiot predikatua Berak bizitakoa delako… nire denbora hartzen dut…
Eta horrela amaitzen da “ez gaitzazu utzi tentaldian erortzen“… Jesusi entzuten jarraitzen dut “etengabe tentatuta gaude amore emateko, anai-arrebak egingo gintuzkeela sentitzen dugunaz bestelako zerbait egiteko… nire interesak eta ez guztionak bilatzeko tentatuta”… eta tentazioan ni ez erortzeko eskatzen diot… tentazioan gu ez erortzeko… nire bihotzean gordetzen dut…
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jasotzen dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, … niretzat zela ematen zuena… gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot agur keinu batez (eskuak elkartuz), esker ona (nire eskuak irekiz) edo onarpena adieraziz (gurutzearen seinaleaz), eta berriro itzultzen naiz leku honetara: oinak askatzen ditut, eskuak irekitzen ditut, begiak ere bai… Eta bizi izandakoa idazten amaitzen dut, nire bizitzan tinkatzen lagun diezadan.
