Fio zaitez!

Joan Bataiatzailea kartzelan sartu eta gero, Jesus Galileara etorri zen eta Jainkoaren berriona hots egiten zuen. Honela zioen: “Betea da garaia eta gainean duzue Jainkoaren erregetza. Bihozberri zaitezte eta sinetsi berriona!”

Jesusek, Galileako aintzira-bazterrean zihoala, Simon eta honen anaia Andres ikusi zituen sareak uretara botatzen, arrantzaleak baitziren. Jesusek zera esan zien: “Zatozte nirekin eta giza arrantzale egingo zaituztet.” Haiek, besterik gabe, sareak utzi eta jarraitu egin zioten.

Aurreraxeago, Santiago eta Joan anaiak, Zebedeoren semeak, ikusi zituen; sarekonponketan ari ziren beren ontzian. Ikusi bezain laster, dei egin zien. Haiek, beren aita Zebedeo eta mutilak ontzian utzirik, Jesusen ondoren abiatu ziren.

1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.

Jesusek Joan Bataiatzailearen mugimendutik hasten du bere bizitza publikoa, hau da, aginpide erromatarrak (politikoak) atxilotutako baten eta autoritate erlijiosoarentzat susmagarri-profeta baten arrastoari jarraituz. Ez da hasteko modurik onena. Eta Galilean hasten da, juduentzako lurralde erdi-paganoan, beraz, eragin txikikoa. Baina horrek nolabaiteko babesa ematen zion Herodesi, Judean baitzegoen eta Jerusalemgo erlijio-kontroletik urrun samar.

Bere mezuaren hiru ikuspegi:

1.a: Denbora (kairos) bete da. Jainkoa nekatuta dago hainbeste bidegabekeriaz. Jainkoak bere Erregealdiarekin agertu nahi du munduan. Eta erregealdi hau Jesus bere pertsona eta bizitzarekin, hitzekin eta ekintzekin aurkezten hasten da, ez bere ideiekin.

2.a: Zuek horrela dela fio zaitezte, Jainkoak salbatzera iritsi nahi duela, herria eta pertsona bakoitza salbatzera. Horixe da Berriona, Ebanjelioa: sinets ezazue Jainkoa Abba dela, konfiantza osoko norbait, samurki maite gaituena.

3.a: Bihur zaitezte, hau da, alda ezazue zuen bizitzak daraman norabidea, alda ezazue norabidez zuen bizitzaren itsasontzia. Bi zentzutan: 1) apunta ezazue norabide onean: utzi alde batera basamortu bihurtzea, basosoiltzea, erraustea, menderatzea… eta pasa zaitezte zaintzera, artatzera, samurtasunez bizitzera. Baina, gainera, 2) zuzen ezazue etengabe zuen bizitzaren norabidea, ongia egin nahian gaizkia ateratzen baita.

Lehenengo laurak. Bizitza eta misioa partekatzeko hasierako komunitate bat: “Gizakien arrantzale egingo zaituztet“, pertsonen sakontasuna, motibazioak eta jokabide berriak sortzen dituzten uste sendoak lantzeko. Horrela sakontasun berri bat ematen diote egiten dakitenari. Eta, gainera, eurena den, ezagutzen zuten eta beren bizimodua zen zerbait uzten dute, zerbait berrian, ezezagunean, Jesusen proposamenean sartzeko. Konfiantzak baino ez ditu gidatzen.

2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.

Kokaeraren bila gabiltza… ez oso artega ez oso eroso. Oinpeak zoruaren arrimuan. Sorbalda zuzen.

– Eta arnasa hartzen dugu behin baino gehiagotan arnasgora sakonak eginez. Arnasketak (itotzen gaituzten) pentsamenduetatik irteten laguntzen digu eta orainaldian zentratzen gaitu. Arnasketak bizi-erritmoarekin ko- nektatzen laguntzen digu. Bizirik mantentzen gaituena da. Arnasa hartzen jarraitzen dugu eta lasaituz goaz. Gure kezketatik distantzia hartzen dugu.

– Arnasa hartzean, gure barneko gune horretara sartzen gara, non bakean aurkitzen garen, non geure burua-rekin topo egiten dugun… eta bertan bizi eta gainditzen gaituen Ongiarekin ere topo egiten dugun, gure Bizi Iturriarekin. Gure isiltasun-gunea aurkituz goaz. Arnasa hartzen jarraitzen dugu. Isiltasuna ez da zaratarik eza, egorik (nirik) eza baizik.

Testua kontenplatzera pasa baino lehen, bi jarrera hauek prestatzen ditugu: konfiantza (ni eramaten uzten diot Jaunari, Bere eskuetan jartzen naizela) eta jarduna edo dedikazioa.

3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…

OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.

Kontenplazioa hasten dut, bertan banengo bezala, Kafarnaumeko kaian, arrantzale herrixka horretan, Galilea aintzirako handienean. Eta Joan Bataiatzailearen atxiloketa nola bizi duten entzuten dut. Barne-hustutzeko unea ere bada. Doluz daude. Badakite giltzapetu duten kartzela, Makeronte, segurtasun handienekoa, menderaezina dela. Judeako kontzientziaren ahotsa espetxeratua eta isildua. Une dramatiko hori ahalik eta ondoen lagun egiten dut. Irtenbiderik gabeko egoerak itxaropenez bizitzen ikastea eskatzen dut.

Baina aurkitzen garen hondoratze egoera honetan, Jesusek berrikuntzekin harritzen gaitu: “Denbora bete da, Jainkoa nekatuta dago hainbeste desberdintasunez, boteretsuek beti gizadi berriaren gogoak atxiloketa eta heriotzekin itotzen dituztela. Jainkoak beste zerbait nahi du. Garai hau bere bukaerara iritsi da, Joanek zioen bezala.” Erdi sinesgabeen eta erdi harrituen artean entzuten dutenen aurpegiei begiratzen diet eta batzuk Jesusen alde hasten direla ikusten dut: “Egia da, gure atsekabeak kontatuz hondoratzen bagara, nahi dutena lortu dute, itxaropenak itzaltzea.” Eta taldean isilunea egiten da: baina zer egin dezakegu? Batek dio: “Behintzat, ez amore eman.” Irekitzen ari den itxaropen unea gozatzen dut.

Badirudi Jesus hazten ari dela eta Berarekin batera jendea. Bere ondoan nago hau esaten duenean: “Zera gertatzen da, ateoak garela, ez dugula sinesten Jainkoak, jarduten, bizirik dirauenik. Ez dugu sinesten Jainkoak zaintzen gaituenik, hazten gaituenik, bizirik nahi gaituenik. Norbaitek geure arazoak konpondu arte itxaron behar al dugu beti? Jainkoa bakoitzarengan bizi da. Etengabe ematen ari zaigun indarra aurkitzeko garaia da. Bada garaia geure buruarengan sines dezagun, Bere irudira egin gaituelako eta Bere antzekoak izatera deituak garelako.” Eta pixkanaka-pixkanaka hodeiak desagertu eta eguzkia ateratzen hasiko balitz bezala da. Sutzen eta adoretzen ari naiz.

4.-JESUS ETA BIOK

Eta orain Jesusek bere begirada nigan finkatzen du eta hauxe esaten dit: “Gure bizitzaren norabide goibel eta aspergarria aldatzeko garaia da. Gaitz egiteari uztea (ez lapurtzea, ez inori ospea kentzea, egintza lizunik ez egitea, bekaitzik ez izatea…) ez da nahikoa: kontua anaitasun bideak erakustea da: axolagabekeriatik esku hartzera, kaskarkeriatik erradikaltasunera, sustraietatik bizitzea, erdizkako gezurretatik egiara…” Eta ulertzen hasi naiz: iruzurrarekin bat ez egitea, egia bilatzen ikastea, haurridetasunaren norabide ona berrabiaraztea, berriro ekitea. Eta inoiz kontsekuentea ez banaiz? Eta Jesusek: “Porrotetatik ere ikasten da.” Proposatzen didan aldaketaz gozatu egiten dut.

Jesusek aurrera jarraitzen du:”Zuk ere lau anaia (Pedro, Santiago, Juan eta Andres) hauek bezala. Elkarrekin biziko gara eta bidea elkarrekin egingo dugu”, eta barnean sumatzen dut martxan jartzen nauen gogo bizia, haurtzaroan hainbeste gauzarekin gogoberotzen ginenean bezala, eta deitua /gonbidatua izateaz gozatu egiten dut. Eta hau kontatzen diot: “Zein ona den bizkortzen, bultzatzen zaituen talde bat izatea, Jainkoari Erdigunea uzten dion talde bat, Aitagurea otoitza errealitate bihurtzea bilatzen duen talde bat!” Eta eskatu egiten diot.

Jesusek norabide horretan abiatzera adoretzen nau eta nik, bere Espirituarengan, Harekiko barne-sintonia hori desiratzen dut. Eta gure orainari buruzko Bere nahia bila dezagula eskatzen diot: “Zure borondate santua senti dezagun eta zintzoki bete dezagun,”hainbeste egoera bidegaberi dagokionez: pertsona txirotuak, gure barneko eta kanpoko mugak ixteko joera, agintekeriarako joera, besteekiko axolagabekeria eta nire bizitza egitea. Zer egin, norekin elkartu egiazko ildoren bati ekiteko? Eta Jesusek: “Taldean, taldean”, eta nire harreman-taldeak ari naiz ikusten eta norekin joan naitekeen itxaropenak txirikordatzen.

5.- Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.

Otoitzean bizi izandakoa jasotzen dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot… edo eskerrak ematen… begirunekeinuaz (eskuak elkartuz), eskerroneko keinuaz (eskuak irekiz) edo onarpenkeinuaz (gurutzearen zeinuaz)… Eta nire tokira ari naiz itzultzen. Hankak lasaitzen ditut, eskuak irekitzen, begiak zabaltzen… Eta bizi izandakoa idazten amaitzen dut, nire bizitzari finkatzen lagundu diezadan.