Lc 9, 11-17
0. TESTUA (irakurri parabola osoa).
Jendetza konturatu eta atzetik joan zitzaion. Berak hartu zituen, Jainkoaren Erresumaz hitz egin zien eta sendatuak izateko beharra zutenei osasuna itzuli zien.
Ilunabarrean, Hamabi lagunak hurbildu eta esan zioten:
– “Jendetza kaleratzen du, inguruko herri eta baserrietara joan daitezen aterpe eta elikagai bila, hutsik dagoen leku batean gaudelako”.
Berak erantzun zien:
– “Emaiezue zeuek jateko”.
Baina esan zuten:
– “Bost ogi eta bi arrain besterik ez ditugu, non eta gu ez goazen jende horrentzat guztiarentzat elikagaiak erostera”.
Bost mila gizon inguru zirelako. Orduan Jesusek bere dizipuluei esan zien:
– “Jar itzazue berrogeita hamarreko taldetan”.
Eta denak eserarazi zituzten. Jesusek bost ogiak eta bi arrainak hartu zituen eta, begiak zerura altxatuz, bedeinkazioa esan zien, partitu zituen eta bere dizipuluei eman zizkien jendetzari zerbitza ziezazkioten. Denek jan zuten ase arte, eta hamabi saskiratze soberan geratu ziren.
1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.
Bitxia bada ere, testu hau ez da, berez, azken afarian eukaristia erakundearen testua, eta, hala ere, Corpus Cristi-ren testu gisa jarrita dago. Horrek esan nahi du ogien egun hartan landa hartan gertatu zenak zerikusi zuzena duela azken afariarekin, eukaristiarekin. Zein da bere esanahia? Hasteko, ogien ugalketa da lau ebanjelioetan kontatzen den mirari bakarra.
Lucasen ebanjelioan, gaur aztertzen ari garenaren aurreko testuetan, etengabe galdetzen diote bere buruari nor den Jesus. Adibidez, nor den Herodesentzat, nor jendearentzat, etab. Orain, testu honekin, honela erantzuten dute: “Herriaren bizitza elikatzen duena”. Moisesek basamortuan bere herriari jaten eman zion bezala (mana, galeperrak), Elias eta Eliseo profetek irina eta olioa ugaldu zituzten bezala, Jesus Herriaren elikagai oso gisa aurkezten da.
Nola elikatu herriaren bizitza? Erantzuna ogien zeinuan aurkitzen dute: Jesus ez da ogia banatzen duena, baizik eta Jesus banatzen den ogia da: “Hau da nire gorputza zuengatik entregatzen dena, hau da nire odola zuengatik isurtzen dena”. Ez banatu ogia. Banatzen den ogia da. Ez du hainbeste ematen daukana, baizik eta dena ematen du: “Nire Gorputza jaten eta nire odola edaten ematen dut”. Ogia munduaren bizitzaren alde eta odola isuria bizitza posible egiteko. Eta guk, komulgatzeko zeinuan, bat egiten dugu Harekin, banatzen diren pertsona bihurtzeko. Korpus egunean jarri genuen indarra, Kristok eukaristian zuen benetako presentzian, Harekin bat egitean jarri genuen, berak egiten duen gauza bera egiteko jasotzen dudana bihurtu nintzen.
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Arnasa hartzen dugu sakonki. Arnasak estutzen gaituzten pentsamenduetatik ateratzen laguntzen digu eta orainaldean zentratzen gaitu, dagoen honetan.
Lasaitu egiten gara. Zentratu eta barreiaketa ekiditen dugu. Gure kezketatik aldentzen gara… Beranduago berriro ekingo diegu…
Gure barnearekin konektatzen gara, gure barnean dugun ‘Horrekin’, gure Bizi Iturriarekin. Barne isiltasuna egiten saiatzen gara. Lehenik, isiltasuna ez da zaratarik ez egotea, egorik edo nirik ez egotea baizik. Isiltasuna egiteko onena hauxe da: “geure maitasun, gurari eta axolatik irtetea”.
Sakonki entzuteko prestatuz goaz. Hauxe eskatzen dugu, otoitzaldi hau konfiantzaz-prestutasunez eta arduraz bizi ahal izatea.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Gogoan dut, misioa aurrera eramanez, Galilean zehar doan denbora honetan guztian, Jairoren alaba sendatu duela, fluxuen emaztea, hamabiak predikatzera bidali dituela… eta hori guztia jakinda Herodes bere bila dabilela eta lehenago ere hil zuela Juan… Giro horretan kokatzen naiz Jesusekin, eta hark atzera egin nahi du, bere bihotza apur bat barneratzeko…
Jendetzak, gogotsu dagoenak, ez dio berarekin egoteari utzi nahi, bere funtsezko premiei erantzuten baitie… Ni bertan nago hori gertatzen denean: norbait sentitu izanaren aurpegiak hartu zituen, osasuna itzuli zien sendatuak izateko beharra zutenei… Jainkoaren hurbiltasuna berriro nabaritzen dutela esan didate… Jainkoaren Erreinuaz hitz egin zien, hau da, beren bizitzei zentzua eman zien… zer poza bizitzeko aurpegiak… Nola sentitzen naiz?
Baina denborak aurrera egiten du eta ilundu egiten da… Gustura dagoenean denbora pasatzen da enteratu gabe… Entzuten diet dizipuluei esaten Jesusi: “Kalera botatzen ditu etxera doazenak gaua pasatzen denean”… Jesusek erantzuten die: “Eman janaria”… Kaleratuko ditugu edo inplikatuko gara? Hamabiak aipatzen ditut: “bost ogi eta bi arrain besterik ez dugu”… Jesusek esaten die: “Guk jarriko dugu dena. Kontua da daukagun guztia jartzea… Gaua da, baina inork ez du alde egiteko gogorik”. Hemen zerbait harrigarria gertatzen ari da, aprobetxa dezagun unea presarik gabe dastatzeko… Unea intentsitatez bizi nahi dut…
4. JESUS ETA BIOK. GAURKOAN KOKATZEN NAIZ. PANDEMIA HONETAN.
Jesusi Hamabostaldietara jotzen entzuten diot: “eser zaitezte berrogeita hamarreko taldetan” eta hauek hainbeste pertsona animatzen dituzte esertzeko eta taldeka antolatzeko, eta ni haiekin batera… Kontua da masa izatetik antolaturiko pertsonak izatera igarotzea, hau da, antolakundearen artea ikasten duten pertsonak izatea, hobeto banatzeko eta guztientzat iristeko, denek ekarpenak egin ditzaten eta ardura har dezaten… Ohartzen naiz pertsonek erantzuten dutela, fidatu egiten dira, gustu ematen diote, une bakar honen ondorio…
Jesusek Hamabostaldia bere ondoan hartzen duen lekura itzultzean, niri ere bai, eta bedeinkatzen eta gurea banatzen irakasten digu: “Nire ogi apurra eta nire arrain apurra”… Entregatzen ditut, guztiontzat irits dadin. Gu taldeka joanez gero, ezinezkoa dirudi, baina talde guztietan jaten ari naiz sortzen ari den giro ikaragarria, eta denbora hartzen dut janariaz ohartzeko eta gozatzeko…
Jesusek biltzen gaitu eta gertatzen ari dena nola bizi duen komentatzen digu: “Herri hau ogiarekin eta arrainarekin elikatzea da helburua”. Hitzarekin, sendatzearekin, antolaketarekin eta, batez ere, baldintzarik gabeko entregarekin jarraitzen dugu entzuten: “Ez gara ogia banatzen dugunak, banatzen den ogia gara». Kontua ez da daukaguna ematea, garena ematea baizik. Ogia munduko bizitzarako zatituta eta odola isurita bizitza posible egiteko”… entzuten dut hitzik galdu gabe nire egunerokoan gogoratzeko…
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jaso egiten dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot. Eta horrela amaitzen dut: Aitaren eta Semearen eta Espiritu Santuaren izenean.
Amen.
