Mt 25, 14-30
0. TESTUA
“Zeruko erresuma, beste herrialde batera bidaiatzeko zorian, bere morroiei deitu eta bere nego-zioen kargu utzi zituen gizon bat bezalakoa da. Bati bost mila txanpon eman zizkion, beste bati bi mila eta beste bati beste mila, bakoitzari bere ahalmenaren arabera. Gero bideari ekin zion. Bost mila txanponak jaso zituen morroiak diruarekin negoziatu zuen eta beste bost mila irabazi zituen. Era berean, bi mila jaso zituenak beste bi mila irabazi zituen. Baina mila jaso zituenak, bere jaun aren dirua lurrean egin zuen zulo batean ezkutatu zuen: lehenengo biei “Oso ondo, morroi ona eta leiala zara. Eta gutxirekin leiala izan zarenez, askoz gehiagoren kargu jarriko zaitut. Sartu eta poztu nirekin.” Azkenekoak: “Zure dirua lurrean ezkutatu nuen. Hemen duzu zurea dena.” Ugazabak erantzun zion:”Zu morroi gaiztoa eta alferra zara”.
1. KOKAPENA — Testuaren azalpen laburra
Jesusek tenpluaren inguruan irakasten jarraitzen du. Jainkoaren erreinua “bidaian joatean bere fortu na bere morroien eskuetan uzten duen gizon” batekin konparatuz; izan ere, abiatzera doan Jesusek gauza bera egingo du, bere ondasunak, Erresumaren giltzak, hau da, historia hau, alegia ezkontza festa bihurtzeko aukera, bere lagunen, hamabien eta ikasleen eskuetan utziko du.Nolako konfiantza!
Bakoitzari, bere ahalmenaren arabera, 5 talentu, 2 talentu eta talentu 1 ematen dizkio, demagun 50 milioi euro, 20 eta 10. Bere ondasun guztien kargu uzten ditu. Ondo edo gaizki atera dakioke. Ez da-go sinatutako paperik, negoziatuko duten konfiantza baino ez. Jesusen negozioa Erresuma da. “Etor bekigu zure Erreinua” errezatzen dugu Aitagurean. Egin ezazue zuen esku dagoen anaitasuna. Gure buruak ez abandonatzeko testuinguruan gaude, ez alferrak ez koldarrak izateko testuinguruan, bai-zik eta “beila ezazue”,eman ahal duzuen baino gehiago, zuek eman guztia Erreinua, giza anaitasuna, irits dadin…
Eta negoziatzen bakoitzak ahal duena egiten du, jasotako konfiantzan arriskatzen dira eta jasotakoa ren bi halako ateratzeko gai dira. Beren merituengatik, ekoiztu dutenagatik ordaintzen al die? Ez, be raiengan jarritako konfiantzari erantzun diotelako baizik.Hala ere, bada jasotako dirua lurpean gorde tzen duen bat. Berarengan jarri duten konfiantza eta eman diotena ahaztu egiten zaio, eta bizitza be re egitera dedikatzen da eta bere arduragabekeriaren zuriketa edo justifikazioren bat bilatzen du. “Zure beldur nintzen”.
Baina ez du ezertxo ere egin, esta bankuan utzi ere, irabaziak eman ditzan. Gaiaz erabat axolagabe- tu da. Lurrean ezkutatu ditu giza anaitasunaren alde zerbait egiteko aukerak. Erantzukizun handia eman diote: anaitasun harreman asko kudeatzea.Eta zeregin hau albo batera utzi du eta bere bizitza egin du denbora horretan guztian. Eta denontzako mundu bat egitea ahaztu zaio. Berak ez du ezer txarrik egiten. Norbaitek zera gogoratzen zuen,”ez naiz gaizkia egiten duten gaiztoen beldur, gaizkia saihesteko ezer egiten ez duten onen beldur naiz”.
Anaitasunean laguntzeko izena ematen duena, Jainkoak talentu bat eman diola sinets dezala. Sines-ten ez badu, abisatu dezala, on egiteko negozio honetarako berarekin ez kontatzeko. Bere bizitza egin nahi badu… esan dezala lehenago eta ez dezala, adibidez, Elizan izenik eman.
Negarrarena eta hortzak karraskatzearenaz, zer? Oso da Mateorena. Hauxe esan nahi du: erreinua-ren zoriontasunetik (zoriontasunetatik) kanpo geratzen dela, bere buruarentzat eta besteentzat alferrikakoa bihurtzen dela.
2. Otoitzarekin hasiko gara — Isiltasuna egingo dugu
Ebanjelioaren testuarekin batera orri txiki batean kopiatu behar duzue isiltasuna nola egin, gaur ikusteko.
3.IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATZEN DUGU. NI PRESENTE EGITEN NAIZ –Biziberritzen dut ESZENA. IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
Oharra: eten-puntuak izan daitezela gelditzeko eta behatzeko lekua (gustatzea eta sentitzea).
Eszenan kokatzen naiz, bertara sartzen naiz, presente banengo bezala, Jesusen ondoan edo pixka bat urrutiago jartzen naiz. Tenpluko esparruan jarraitzen dugu. Jesusi entzuten dion jendearen egoe rari begiratzen diot. Pobretuak dira. Zaurgarritasuna heredatzen den mundu honetan… pobretuak di-ra Jainkoa babesle bakarra dutenak…Eta Jesus haientzako leku bat (Jainkoaren Erreinua) egiten saia tzen da, baztertuta geratzen diren gizarte batean… anai-arrebak izatea bilatzen du, eta ez pariak, baztertuak. Eta han arnasten den duintasun-aireaz blaitzen saiatzen naiz… eta eskatu egiten dut…
Jesusi entzuten diot, Hamabiez eta beste hainbatez inguraturik: “Zeruetako Erreinuak bere ondasun guztiak bere morroien eskuetan uzten dituen norbaiten antza du… bati zilarrezko 5 talentu ematen dizkio, beste bati 2 eta beste bati 1” (zeukana). Eta Jesusi entzuten jarrai dezaket: “Horrelakoa da Jainkoa. Bere Erreinua zuen eskuetan uzten du. Zuek errealitate bihurtzera deituak zarete… Bere es-kuak eta Bere bihotza zarete”… eta dastatu eta hunkitu egiten naiz Jesusi zera entzutean, Jainkoak beti ari dela lanean, baita etorkizunik gabeko garaietan ere… Eta egoera dastatzeko nire denbora har tzen dut.Eta Jesusen barne-ezagutza eskatzen dut eta agortzen ez den itxaropen hori desiratzen dut
Jesusek horrela jarraitzen du: “Negozia ezazue, lan egin ezazue Erreinuaren alde”… izan zaitezte le-hendabiziko biak bezalakoak, konfiantzan arriskatu zutenak agian asmatu gabe… baina fruitua eman zuten…Jainkoari ez dio kezkarik sortzen zenbat ekoizten duzun, zenbateko anaitasuna lortzen duzun, baizik eta zure ahalegina eta zure erabateko entrega kausari… eta planteamenduaren egia dastatzen dut… Eskuzabaltasunez erantzuteko eskuzabaltasuna eskatzen diot…
Entzuten diotenen egoerari begiratzen diot.Eta Hamabiek babestuta jarraitzen dut.Ez dute hitzik gal- tzen. Eta Jesusek talentua jaso zuenaren istorioa kontatzen du. Badator, eta talentua lurpetik atera ondoren, eman egiten dio. Hor zeurea… Eta Jesusek: “Baina zer egin duzu denbora guzti honetan? Zertan eman duzu bizitza? Nola ez duzu ezer egin Erreinua, anaitasuna etor dadin? Ni zutaz fidatu nintzen…” Eta nire denbora hartzen dut jasotako konfiantzari erantzuten ez dizkiogun aldiez jabetze-ko…
4.- JESUS ETA BIOK
Irakasten ari den Jesusen ondoan jartzen naiz, bizitzaren pisuaz, egunean bizi izateaz nekatuez eta estutuez inguratuta… Eta Jesusek niri begiratzen dit esanez bezala: beraiekin kontatzen dut. Zurekin ere bai? Eta pixka bat oinkontra harrapatzen nau… eta jakina baietz erantzuten diot… Eta Berari en-tzuten jarraitzen dut: zuri “talentu hauek” isilean ematen dizkizut…Eta nire eskuetan fidatzen zer jar tzen duen begiratzen dut: zer bitartekoak, zer nolakotasunak (zintzotasuna, ontasuna…), nolako au-kerak (ikasketei dagozkienak…)Nire denbora hartzen dut nik jasotako hainbeste aukera eskertzeko…
Eta Jesusek jarraitzen du niri hau esaten: “Negozia ezazu, lan egizu Erreinuaren alde…” ez beldurrik izan konfiantzan arriskatzeko, ezta porrot egiteko ere, mundutik igaro zaitez on egiten… nahiz eta aintzat hartzen duenik ez egon… Eta sinets diezadala eskatzen diot, eta hori niretzat ere badela kon-turatzeko denbora pixka bat hartzen dut… etorkizunean bere lekua hartzera animatzen nauenaren zintzotasunaz begiratzen didala ohartzen naiz… Eta otoitz egiten diot: Jauna, ez duzu eskurik… Jau-na ez duzu begirik… Jauna…
Jesusi entzuten diot hau esaten didala: ” Pandemia-egoera jartzen ari den bezala, eskuak beharko dira etxerik gabekoei, lanik gabekoei, osasunik gabekoei, harremanik gabekoei… laguntzeko… eta garrantzitsua izango da laguntza eskaintzea, etxetik gutxiago “aterako” bagara ere, eta horrela bes-teen alde “gehiago egiteko”… eta bihotzez onartzen dut… eta egoera hau praktikan jartzeko gogoa lantzen dut… Egoera honek blai egin nazala uzten dut.
Eskatu egiten diot: dena zailtasunak direlakoan, nire burua hazten ikastea, errealitateaz arduratuz otoitz egiten ikastea, Jainkoak beti lanean jarraitzen duela ikastea, ni adoregabetuta nagoenean ere, baita gizartea suntsituta sentitzen denean ere. Egoera orotan fidatzen ikastea eskatzen dut, nire etorkizunerako, nire ondasunetarako eta niretzako arriskutsua bada ere… eta egoera dastatzen dut, honek bihotza altxatzen baitit… nire denbora hartzen dut… bere sentimenduak izatea eskatzen diot eta… “fida zaitez” esaten didala entzuten diot.
5.- SOLASALDIA
Otoitzean bizi izandakoaren laburpen gisa egiten dut. Gehien iritsi zaidana kontatzen diot, niretzat zela zirudiena, testu bat, hitz bat, irudi bat… eta eskatu egiten diot, eskerrak eman…
