Jn 8, 1-11
0. TESTUA (irakurri parabola osoa).
Jesus Oliamenditik jauretxera joan zen eta herri guztia etorri zitzaion. Idazlari eta fariseuek ezkontza nahasten aurkitutako emakume bat ekarri zioten. Erdi erdian ipiniz, honela esan zioten Jesusi:
– “Maisu, emakume hau ezkontza nahasten aurkitu dugu, eta Moisesek horrelakoak harrika hiltzeko agindu zuen Legean. Zuk zer diozu?”
Galdera azpikeriaz egin zioten. Jesus, makurturik, lurrean idazten hasi zen. Haiek, ordea, galde eta galde ari baitzitzaizkion, Jesus zutitu eta hau esan zien:
– “Zuen artean bekaturik ez duenak bota diezaiola lehenengo harria.”
Haiek hori entzutean alde egiten hasi ziren, zaharrenengandik hasita. Jesus bakarrik gelditu zen, emakumea aurrean zuela eta zera galdetu zion:
– “Emakume, non daude zure salatzaileak? Ez al zaitu inork gaitzetsi?
Eta emakumeak:
– “Inork ere ez, Jauna.”
Orduan Jesusek:
– “Nik ere ez zaitut gaitzesten. Zoaz eta ez egin berriro bekaturik!”
1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.
Jesus sekulako arazo baten aurrean jartzen dute, bere bizitzako beste une batzutan bezala. Saltoki Jaiaren testuinguru batean dago, Jauretxearen atarian, Lege maisuek irakasten duten lekuan, eta bizitzen laguntzeko, ez gorrotatzeko, ez beldurtzeko, ez arrastaka bizitzeko, ezta salbazioa irabazteko kontuak eramaten ere balioko dien zerbait entzuten duten pertsonez inguratuta. Eta holakoan, ezkontza nahastean harrapaturiko emakume bat dakarkiote.
Legeak honela zioen (Dt 22,22): “Gizon bat emakume ezkondu batekin oheratua ustekabean harrapatzen bada, biak hilko dira. Horrela desagerraraziko duzu Israeldik gaiztakeria.” Bitxia da emakumea bakarrik eramatea Jesusen aurrera. Eta “Zuk, zer diozu?” galdetzen diote. Jesusek bi aukera ditu: Bata, harrika ez egiteko esaten badu, Moisesen legearen funtsezko agindu bat hausten du; bestea, berriz, beraiek ikusiko dutela esaten badu, Bera ez dela epailea auzi honetan, orduan hil egingo dute emakumea.
Jesus bere barnean kokatzen da, Abbaren bere esperientzian. Berak ezin du bere izakietatik bat ere hiltzea nahi. Horregatik, entzuleak –ez jasotako lege bati, oso santua izan arren, dagokionez, norbere bizipenei dagokienez baizik– harremanetan jartzen dituen zerbait adierazten asmatzen du: Gaizkia denok egiten dugu. Denek zuten Jainkoak urtean behin barkatuak izateko beharra. Yom Kippur ospakizuna zen. Beraz: “Bekaturik gabe dagoenak bota dezala lehenengo harria”. Horrela bi gauza zehatz gertatzen dira: Batetik, Jainkoaren izenean emakumea ez erailtzea lortzen du eta, bestetik, bizitza bat salbatzen du.
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Arnasa hartzen dugu sakonki. Arnasak estutzen gaituzten pentsamenduetatik ateratzen laguntzen digu eta orainaldean zentratzen gaitu, dagoen honetan.
Lasaitu egiten gara. Zentratu eta barreiaketa ekiditen dugu. Gure kezketatik aldentzen gara… Beranduago berriro ekingo diegu…
Gure barnearekin konektatzen gara, gure barnean dugun ‘Horrekin’, gure Bizi Iturriarekin. Barne isiltasuna egiten saiatzen gara. Lehenik, isiltasuna ez da zaratarik ez egotea, egorik edo nirik ez egotea baizik. Isiltasuna egiteko onena hauxe da: “geure maitasun, gurari eta axolatik irtetea”.
Sakonki entzuteko prestatuz goaz. Hauxe eskatzen dugu, otoitzaldi hau konfiantzaz-prestutasunez eta arduraz bizi ahal izatea.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Jauretxean kokatzen naiz, idazleek eta legearen maisuek irakasten duten tokian, bertan banengo bezala. Eta Jesus hizketan, Hamabiez eta hurbiltzen ari den talde handi batez inguraturik, ni haien artean, Jainkoaren Erreinuaz gogoz entzuten diogunak: “Sendi handi bat izatera deituak gaude Herri bezala eta sendi handi bat beste Herri batzuekin, non Jainkoa Aita bat bezalakoa den eta gizaki guztiak bere seme-alabak”… Hizkera berria duen Norbaiten mezua dastatzen dut…
Bat-batean, iristen ari den jendetzaren zalaparta nabari da… Begiratu eta emakume bat dakarte atxilo… Eta erdian jartzen dute… Beldurrez eta lotsaz hilik dago… Eta berarekin batera etorritako fariseu eta eskriben taldeko batek hartzen du hitza: “Maisu, ezkontza-nahastean bertan harrapatu dute emakume hau. Gure legean, Moisesek horrelako emakumeak harrika hiltzeko agintzen du. Eta zuk, zer diozu?”… Pertsona baten bizitza jokoan dagoen egoera gogorra dakusat… Arnasketari eusten diot. Nola sentitzen naiz?…
Pedrorekin eta Hamabiekin nago, eta oraingoan Jesusek ihesbiderik ez duela jakinarazten didate. Lakio edo tranpa hilgarria jarri diote… Eta okerrena hori ez dela konturatzen naiz, baizik eta emakumea amu gisa erabili dutela, suntsitua izateko eta, bide batez, Jesus suntsitzeko gauzaki edo objektu gisa… Airea biriketara sartzen ez zaigula gaude… Eta Jesus lurrean idazteko makurtzen da… Jesus hitzik gabe ikusten dugu… Nola sentitzen naiz? Ez dakit non sartu, beldurrez…
4. JESUS ETA BIOK.
Emakumea ekarri dutenek Jesusek hitzematea nahi dute. Horregatik galdetzen diote behin eta berriz. Jesus altxatzen ikusten dut, so egiten du nire inguruari eta baita niri ere… Eta hitza hartzen du: “Zuen artean bekaturik gabe dagoenak bota dezala lehenengo harria.”… Badirudi, esaldi horrek harri eta zur utzi gaituela… Hasiera batean, burutzea gelditu egiten da… Istant batean, lekua uzten hasten dira nagusiak lehenik eta gazteak ondoren… Ez sinestekoa… Ez gaitu Legearen aurrean kokatu, Jainkoaren aurrean dugun giza izaeraren aurrean baizik, bekatarien aurrean alegia. Horretan denok gara berdinak… Sinestu ezinik nago…
Idazten ari den Jesusen ondoan jartzen naiz, ez diot ezer esaten; hamabiekin nago bere ondoan… Eta miretsirik geratzen naiz eta zera azaltzen dit: «Legea Jainko Abbaren Errukiari lotua kokatzea funtsezkoa da»… Eta bizitza berdintzen gaituen esperientzia horretatik bizi ahal izatea eskatzen dut: Denok gara bekatari, gure akats eta hutsegiteekin, eta denok gaude Jainkoaren barkamenaren beharrean… Eta bizitzen ikasteko eta gizaki bakoitza horrela hartzeko eskatzen diot: hots, doan barkatua. Eta ni ere bai. Denbora hartzen dut…
Eta Jesusek emakumeari: “Inork ez zaitu gaitzetsi… Nik ere ez. Zoaz eta ez egin berriro bekaturik.”… Kaltegile gisa zetorren emakumeari begiratzen diot, herriaren heriotzaren eta sendien hausturaren eragile gisa… Eta nik ere horrela ikusten nuen… Jesusek, bere galderarekin, besteen parean jartzen du, aukera berri eta bakarraz bere bizitzan… Eta Jesusi zuzentzen natzaio: “Eskerrik asko hau ikusarazi didazulako, gaizkia egiteagatik emakumeak zekarren heriotik eta lege epaileek ordainarazi nahi zioten heriotzaz, barkamenari esker, bizia jaio dela. Eta egoera hauei barkamenaz irtenbidea ematen saiatzen bagara?… Bihotzez eskatzen diot.
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jaso egiten dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot. Eta horrela amaitzen dut: Aitaren eta Semearen eta Espiritu Santuaren izenean.
Amen.
