Lk 16, 1-13
0. TESTUA
Jesusek esan zien ikasleei:
«Gizon aberats batek etxezain bat zuen, eta hau ondasunak alferrik galtzen ari zitzaiola salatu zioten. Deitu zion eta esan: “Zer da zutaz entzun dudan hori? Emadazu etxezaintzaren kontu, kargutik bota egiten zaitut eta”.
Honela zioen, orduan, etxezainak bere baitan:
“Zer egin behar dut orain, nagusiak kargua kentzen didanez gero? Aitzurrerako ez naiz gauza, eta eskerako lotsa naiz. Badakit zer egin, kargutik botatzen nauten honetan etxean nork hartu izan dezadan”.
Deitu zituen bere nagusiaren zordunak banan-banan, eta lehenengoari galdetu zion: “Zenbat zor diozu nire nagusiari?”
Hark erantzun: “Ehun upel olio”.
Etxezainak esan zion: “Hona zure ordain-agiria; agudo, eseri eta idatzi berrogeita hamar”.
Gero, hurrengoari galdetu zion: “Zuk zenbat zor diozu?”
Hark erantzun: “Ehun anega gari”.
Eta besteak, orduan: “Hona zure ordain-agiria; idatzi laurogei”.
Eta nagusiak txalotu egin zuen etxezain zuzengabe hura, zuhurki jokatu zuelako. Izan ere, mundukoak zuhurrago dira beren arteko arazoetan, argitakoak berenetan baino.
«Beraz, hauxe diotsuet nik ere: Irabaz itzazue adiskideak bidegabeko diruaren bidez; horrela, dirua amaitzean, betiko bizilekuetan hartuko zaituzte Jainkoak. Gauza txikietan fidagarria, handietan ere fidagarri da, eta gauza txikietan zuzengabea, handietan ere zuzengabe. Bidegabeko dirua erabiltzen fidatzekoak izan ez bazarete, nork utzi zuen esku egiazko ondasuna? Zeuena ez duzuen aberastasunarekin fidatzekoak izan ez bazarete, nork eman benetan dagokizuena? Ez da morroirik bi nagusi zerbitza ditzakeenik; izan ere, bata gorroto izango du eta bestea maite, edota batari men egingo dio eta bestea begitan hartuko. Ezin zaitezkete Jainkoaren eta diruaren morroi izan».
1-TESTUAren IRUZKINA
Parabolek beren mezu globala bukaeran planteatzen dute, ez testuko hitz bakoitzarekin lotuta… Gure kasuan administrari fedegabearen maltzurkeriak Jesusi bere etorkizuna bilatzeko adimena alderatzeko bidea ematen dio, bere jarraitzaileek adimena erabili behar dutelako Jaungoikoaren Erreinua, giza anaitasuna, bilatzeko. “Izan zintezkete zuek Jainkoaren Erreinua bilatzeko bezain azkarrak, bizitza bilatzeko administratzailea bezala, zeren mundu honetako hiritarrak beren lankideekin argiaren seme-alabak baino azkarragoak baitira”
Jesusek parabola probokatzaileak aukeratzen ditu harritzeko, arreta deitzeko, gehiegikeriekin, kontraposizioekin, etab. Arreta bereganatzeko erabiltzen dituen baliabideak dira. Goazen bukaerako hiru esaldietara.
Lehenengoa: Jesusek esaten die: “Diru zikinarekin” lagun egin. Zertarako da diru zikina? pilatzeko, oturuntzak egiteko, bizitza handia emateko, etorkizuna ziurtatzeko, zertarako? Jesusentzat dirua lagunak egiteko da, eta pentsatzen dut ordaindu ezin dizuna gonbidatzeko izango dela, ezindutakoekin, gaixoekin, festaren bat ospatzeko, iristen ez zaienei jaten ematen dien proiektu horretan laguntzeko…
Bigarrena: Pertsona fidagarriak izateko. Izan zaitez pertsona koherentea, zure inkoherentziekin. Erabili dirua guztion onerako. Eta ez izan zeken zekena dirua pilatzeko.
Hirugarrena: Ezin delako Jainkoa eta dirua zerbitzatu: ezin da anaitasuna, senidetasuna bilatu (Fratelli Tutti), eta, aldi berean, aberastea edozein preziotan, negozio “susmagarriekin”, nahiz eta legezkoak izan, armen, prostituzioaren, jokoaren… gaian… eta, aldi berean, kausa nobleen filantropo gisa agertu. Zeri begiratzen diot gehiago? Besteen benetako beharrizanei (Jainkoaren seme-alaben eta nire anai-arreben beharrizanei) ala nire eta nire taldearen interesei?
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Kokaeraren bila gabiltza… ez oso artega ez oso eroso. Oinpeak zoruaren arrimuan. Sorbalda zuzen.
– Eta arnasa hartzen dugu behin baino gehiagotan arnasgora sakonak eginez. Arnasketak (itotzen gaituzten) pentsamenduetatik irteten laguntzen digu eta orainaldian zentratzen gaitu. Arnasketak bizi-erritmoarekin ko- nektatzen laguntzen digu. Bizirik mantentzen gaituena da. Arnasa hartzen jarraitzen dugu eta lasaituz goaz. Gure kezketatik distantzia hartzen dugu.
– Arnasa hartzean, gure barneko gune horretara sartzen gara, non bakean aurkitzen garen, non geure burua-rekin topo egiten dugun… eta bertan bizi eta gainditzen gaituen Ongiarekin ere topo egiten dugun, gure Bizi Iturriarekin. Gure isiltasun-gunea aurkituz goaz. Arnasa hartzen jarraitzen dugu. Isiltasuna ez da zaratarik eza, egorik (nirik) eza baizik.
Testua kontenplatzera pasa baino lehen, bi jarrera hauek prestatzen ditugu: konfiantza (ni eramaten uzten diot Jaunari, Bere eskuetan jartzen naizela) eta jarduna edo dedikazioa.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Jesusi laguntzen diot, Harekin eta Hamabiekin kokatzen naiz, zergalariz eta bekatariz inguraturik, entzuteko hurbiltzen zaizkiolarik, pertsona horiek beren garaiko gizon erlijiosoengandik ihes egiten baitzuten, lotsagabeak zirela sentiarazten zietelako, “lizunak”, ukitzen zutena zikindu egiten zutelako… Urrutixeago ikusten ditut fariseuak eta doktoreak (legekoak), ez zikintzeko haiengandik aldentzen zirenak eta Jesusi buruz marmarrean ibiltzen zirenak… Zer izango zuen Jesusek, pertsona erlijiosoek arbuiatzen zituztenak Harengana hurbiltzen baitziren… Gozatu egiten dut unea…
Haiekin esertzen naiz Jerusalemera igotzeko bidearen ondoko toki zabal batean, Jesusi entzuten jarraitzeko. Administratzaile maltzurraren parabola kontatzen die. Honek bere adimena erabiltzen du etorkizuna ziurtatzeko, bere ustelkeriaren ondorioak iristen zaizkiolako. Dirua beren probetxurako erabiltzen zuten zergalariei eta dirua maite duten farisearrei hitz egiten die.
Arreta handiz entzuten dut: “mundu honetako hiritarrak argiaren seme-alabak baino azkarragoak dira beren gauzetarako”… buruz ikasten dut, haien hitzak dastatzen ditut, nire denbora hartzen dut…
Arretaz eta gogo biziz entzuten jarraitzen dut “Gauza txikietan fidagarria, handietan ere fidagarri da, eta gauza txikietan zuzengabea, handietan ere zuzengabe… Eta besterenarekin leialak ez bazarete, nork emango dizue zuei dagokizuena?”… Konturatzen naiz konfiantzaren garrantziaz, fidatzeko pertsona izateaz, pertsona osoa izateaz… eta eskatzen diot…
4.-JESUS ETA BIOK.
Jesusek jendetzari begiratzen dio eta bere begirada nirearekin gurutzatzen den une batean galdetzen dit: “eta zuk, nola erabiltzen duzu dirua? Aurrezten baduzu, non jartzen dituzu zure akzioak?: banka etikoa dago eta arma-negozioak daude, giza garapenerako GKE enpresetan inbertitzen duzu, emakumearen sustapenean, baratze komunitarioetan… eta enpresa batzuek suntsipen ekologikoan laguntzen dute edo giza eskubideak mespretxatzen dituzte “… Nire dirua onerako erabili nahi dut… Eskatzen diot…
Gogoan dut esaera: begira itzazu zure ekintzak eta esango dizut non daukazun zure bihotza… eta begiratzen dut ea entrenatzen ari naizen bidezko kausak bultzatzeko, behartsuen gizarte-proiektuak bultzatzeko, errefuxiatuenak, migratzaileenak, etxerik gabekoenak,… ea etxean eta nire giroetan banaiz, munduan ikusi nahi dudan aldaketa… Hau Jesusi kontatzen diot ohartuz Berak begiratzen didala eta esaten didala “dirua erabil ezazu adiskidetasun soziala egiteko, adiskidetasuna sortzeko, anaitasuna, senidetasuna egiteko”… Nire denbora hartzen dut.
Entzuten diot: “adimena erabiltzen jarrai ezazu ongia egiteko diruarekin”… eta ongiari laguntzeko era anitzak aipatzen dizkiot: ura et argia aurrezteko kanpaina txikiak, birziklatzeko… ikastetxeetan bakean hezteko moduetan, gizarte-onurako enpresetako prestakuntzan… justizia lehen eratzailea aplikatuz gatazka-bitartekarietan, energia modu alternatiboetan… eta beste hainbatetan… Eta Jainko sortzailearekin, Jainko sortzailea, batera joateko eskatzen diot… “bere sentimendu berak izatea” eskatzea sortzen zait…
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jasotzen dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, … niretzat zela ematen zuena… gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot… edo eskerrak ematen dizkiot… agur keinu batez (eskuak elkartuz), esker ona (nire eskuak irekiz) edo onarpena adieraziz (gurutzearen seinaleaz), eta berriro itzultzen naiz leku honetara: oinak askatzen ditut, eskuak irekitzen ditut, begiak ere bai… Eta bizi izandakoa idazten amaitzen dut, nire bizitzan tinkatzen lagun diezadan.
