Mt 28, 16-20
0. TESTUA
Hamaika ikasleak Galileara joan ziren, Jesusek esandako mendira. Ikusi zutenean, gurtu egin zuten; batzuk, ordea, zalantzan zeuden. Jesus, hurbildurik, honela mintzatu zitzaien:
«Ahalmen osoa eman dit Jainkoak zeru-lurretan. Zoazte, bada, eta egin herri guztiak nire ikasle, Aitaren eta Semearen eta Espiritu Santuaren izenean bataiatuz eta nik agindu dizuedan guztia betetzen irakatsiz. Eta ni zeuekin izango nauzue egunero munduaren azkena arte».
1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.
Mateoren komunitatearen hausnarketan Aita, Semea eta Espiritu Santua agertzen dira Jesusen bitartez murgiltzeko esperientzia gisa… Hori horrela da, Mateoren komunitateak deskubritzen duelako Jesusek bere jarraitzaileak gonbidatzen dituela Abba-aita-aitatxo den Jainkoarekin konfiantzaz harremanetan jartzera, eta Jesusen urratsak zintzo jarraitzera, Abbaren Seme eta gizateria osoaren anaia den aldetik, eta bere bizitza osoan zehar gidatu zuen Espiritu Santuak gu gidatzen eta bultzatzen uztera. Sinbolo hirukoiztarra da: Jainkoa Maitasun komunitatea.
Kristau egiteak Jainkoaren errealitate komunitario-trinitario horren barruan bizitzea esan nahi du, eta bertan mantentzen gara Jesusen agintzaria bizi dugunean, Mateorenean Zoriontasunak baitira: zorionekoak espirituz behartsuak, hau da, zoriontsuak beren pertsonetatik eta beren ondasunetatik libre direnak. Pertsona librea da jasotzeko eta jasoa emateko prest dagoena, iristen zaion ura pasatzen uzten duen iturriaren tutua bezala.
Kristau egitea Jainkoa gugan bizitzen uztea da, gure bizitzan leku egiten joatea, Harekin konektatzen joatea, Harekin bat eginez, “ez naiz ni, Kristo da nigan bizi dena” esango du san Paulok. Hori bataiatzea litzateke, norbere buruaz husteko dimentsio horretan sartzea, Jainkoaren, Kristoren Bizitza gugan sartzen uzteko, eta horrela jasotakoa eman dezagun, eman dezagun Kristo. Eta sar gaitezen norbere burua eman eta hartzeko mugimendu unibertsal horretan, harik eta Jainkoa guztiongan dena izan arte.
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Kokaeraren bila gabiltza… ez oso artega ez oso eroso. Oinpeak zoruaren arrimuan. Sorbalda zuzen.
– Eta arnasa hartzen dugu behin baino gehiagotan arnasgora sakonak eginez. Arnasketak (itotzen gaituzten) pentsamenduetatik irteten laguntzen digu eta orainaldian zentratzen gaitu. Arnasketak bizi-erritmoarekin ko- nektatzen laguntzen digu. Bizirik mantentzen gaituena da. Arnasa hartzen jarraitzen dugu eta lasaituz goaz. Gure kezketatik distantzia hartzen dugu.
– Arnasa hartzean, gure barneko gune horretara sartzen gara, non bakean aurkitzen garen, non geure burua-rekin topo egiten dugun… eta bertan bizi eta gainditzen gaituen Ongiarekin ere topo egiten dugun, gure Bizi Iturriarekin. Gure isiltasun-gunea aurkituz goaz. Arnasa hartzen jarraitzen dugu. Isiltasuna ez da zaratarik eza, egorik (nirik) eza baizik.
Testua kontenplatzera pasa baino lehen, bi jarrera hauek prestatzen ditugu: konfiantza (ni eramaten uzten diot Jaunari, Bere eskuetan jartzen naizela) eta jarduna edo dedikazioa.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Hamaikekin eta Jesusekin mendian kokatzen naiz… une handien eszenatokia da… Arretaz behatzen dut nola gurtzen duten, eta beren bizitzako Absolutua sentitzen duten… Jesusen hurbiltasun bereziko une bat da (Kontsolazioa deitzen diogu), baina harritzen naiz batzuek zalantzan jartzen dutenean… galdetzen diot neure buruari, nola egon daitekeen zalantzan berpiztuaren esperientziak bizi izan dituztenean… Eta gogoratzen ditut nire beldurrak eta nire konpromisorik eza ere kontsolazio momentuen ondoren… nigan konfiantzak gorabeherak bizi dituela ikasten dut… Nire denbora hartzen dut…
Jesusen hitzak entzuten ditut Hamaikak deitzen dituenean: “aginpide osoa eman zait… Zoazte, bada, eta egin itzazue nire ikasle munduko biztanle guztiak; bataiatu itzazue Aitaren, Semearen eta Espiritu Santuaren izenean “… Nabaritzen dut nola sentitzen duten jendea murgiltzeko deia Abba Jainkoaren esperientzian, Harengandik baitator dena, Semearen esperientzian, zeinarekin bere anaia guztien urratsak jarraitu eta Espirituan murgiltzeko, zeinak gure barrua mugitzen baitu bizi ditugun egoera anitzetan, sintonia horretan aukeratzeko.
Entzuten jarraitzen dut: “erakuts iezaiezue agindu dizuedan guztia betetzen”… ohartzen naiz apostoluek bilatzen dutela pertsonak Jesusen beraren esperientziarekin harremanetan jartzea, zoriontasuna bizi dezaten: “zorionekoak espirituz behartsuak… zoriontsuak libre direnak”… eta nik, pertsona horietako bat bezala, eskatzen dut ni neu gaitzeko haien irakaskuntzaren hartzaile eta zabaltzaile ona izateko… Nire denbora hartzen dut…
4. JESUS ETA BIOK
Jesusekin eta hamaikekin nago mendian. Ohartzen naiz Jesus ikustean, “han zeudenek, gurtu egin zutela, nahiz eta batzuek zalantzan jarri”… hasieran talka handia egiten dit… baina konturatzen naiz niri ere gauza bera gertatzen zaidala… Gogoratzen ditut nire bizitzako kontsolazio-esperientziak… Nigan izan zuten indarra… eta zein garrantzitsua den bizirik mantentzen jarraitzea… Egunero berbizitzeko gaitasuna izatea nahi dut…
Eta entzuten diot: “Zoaz eta egin nire ikasle munduko biztanle guztiak; bataiatu itzazue Aitaren, Semearen eta Espiritu Santuaren izenean eta irakats iezaiezue agindu dizuedan guztia betetzen”… Esperientzia hori bizitzea gustatuko litzaidakeen pertsonengan pentsatzen dut, senideengan, ikaskideengan, lankideengan, koadrilan… zorioneko sentitzen naiz haiengana iritsi ahal izango naizelako maitatuak, osatuak eta adiskidetuak izateko esperientzian sartzeko… Nire denbora hartzen dut.
Ohartzen naiz Jesusek oraindik gauza garrantzitsuak dituela niri komentatzeko. Entzuten dut: “jakizu egunero zurekin egongo naizela, munduaren amaierara arte”… Asko gustatzen zait Berak nire bizitzan egon nahi izatea… etengabe nire baitan bizi nahi izatea… eta nire aldetik Harengan bizitzeko gogo bizia sortzen da… esaten diot: “Hain segurtasun faltsuaz hustu nahi dut, ez didalako Zutaz erabat fidatzen uzten… eta jasotzen duen ura pasatzen uzten duen iturriko tutua bezalakoa izan”… nola sentitzen naiz? Zer sortzen zait eskatzea?…
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jasotzen dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot… edo eskerrak ematen… eta horrela bukatzen dut, Aitaren eta Semearen eta Espíritu Santuaren izenean. Amen
