Mt 20, 20-28
0. TESTUA (irakurri parabola osoa).
Zebedeoren emaztea bere semeekin Jesusengana hurbildu eta aurrean ahuspeztu zitzaion eskabide bat egiteko.
Jesusek “Zer nahi duzu?” galdetu zion. Eta amak: “Agindu ezazu nire bi seme hauek, zu errege izatean, bata zure eskuinean eta bestea ezkerrean jar daitezela”. Eta Jesusek: “Ez dakizue zer ari zareten eskatzen. (…)”
Beste hamarrak hori entzutean, bi anaien aurka jarri ziren. Baina Jesusek dei egin eta hauxe esan zien: “Dakizuenez, herrietako buruzagiek menpean hartzen dituzte herriok (…). Zuen artean handien izan nahi duena izan bedi zuen zerbitzari eta (…) lehenengo izan nahi duena izan bedi guztion morroi. Gizonaren Semea bezala: hura ez baita etorri zerbitzatua izatera, zerbitzari izatera baizik, bere bizia guztien alde ordainsaritzat ematera”.
1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.
Zebedeotarren amak, beharbada, ez zekien zer eskatzen zuen: Jesusen ezker-eskuin gurutziltzatuak izatea.Baina ez, eskatzen zutena handitzea zen, Elizan (elkartean) gora egitea. Elizan ere gertatzen den zerbait da, baina sozialki arruntena (ohitura dena, gora egitea, adiskide eta senideei pribilegioak ematea…) denez, gizartean gertatzen dena errepika daiteke Elizan. Hori gertatu zitzaien biei eta hamabiei.
Jesusen proposamena: nire handikeria lantzen xahutuko dudan indarra besteak zerbitzatzen erabil dezadala. Norberarengandik, norbere interesetatik irtetea, hau, dohainaz gain, praktika batzuekin lortzen da, prestakuntza orok eskatzen dituen antzekoekin. Eta, gainera, pertsona horrek praktikak egiten dituen elkarte arduradunak egiaztatu eta ebaluatzen ditu… eta norberak ikus dezala zerbitzu horrek lagundu dion “zerbitzari” gisa onartua izateko edo eskuragarritasunean eta doakotasunean irabazteko.
Lehenengoa nabarmentzen dena da eta, beraz, hedabideetan ateratzen dena: berataz hitz egiten da, elkar hizketak egiten zaizkio eta ageri-agerian dago. Bada, hori nahi duenak, zuen esklabo izateko praktikak egin ditzala: hau da, ezer ez izateko praktikak, beharrean dagoenari kasu egitekoak, zerbitzu lanpostuetan egotekoak, lehen ilaran egoteari uko egitekoak, umiliazioren bat bizitzekoak eta abar.
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Arnasa hartzen dugu sakonki. Arnasak estutzen gaituzten pentsamenduetatik ateratzen laguntzen digu eta orainal dean zentratzen gaitu, dagoen honetan.
Lasaitu egiten gara. Zentratu eta barreiaketa ekiditen dugu. Gure kezketatik aldentzen gara… Beranduago berriro ekingo diegu…
Gure barnearekin konektatzen gara, gure barnean dugun ‘Horrekin’, gure Bizi Iturriarekin. Barne isiltasuna egiten saiatzen gara. Lehenik, isiltasuna ez da zaratarik ez egotea, egorik edo nirik ez egotea baizik. Isiltasuna egiteko onena hauxe da: “geure maitasun, gurari eta axolatik irtetea”.
Sakonki entzuteko prestatuz goaz. Hauxe eskatzen dugu, otoitzaldi hau konfiantzaz-prestutasunez eta arduraz bizi ahal izatea.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Kafarnaundik hurbil dagoen agertokian kokatzen naiz, bertan banengo bezala. Zebedeotarren ama bere semeekin Jesusengana hurbiltzen dela konturatzen naiz… eta hara hurbiltzen naiz ni ere. Eta ez nolabaiteko ezustekorik gabe, Jesusi bere bi semeentzako ohorezko leku bana eskatzen diola entzuten dut. Eta pertsonen barruan geratzen ez diren grinei erreparatzen diet, alegia ohorezko tokien gogoa adierazten duten grinei. Nola sentitzen naiz? Denbora hartzen dut.
Taldearengana iristen direnean, beste hamarren aurpegiek dena diote: “Gordean jokatuz, ez da? Gauzak denon artean egiten dira. Nolako aurpegia!” Eta ahots ozentasuna jaitsi beharrean, giroak berotuta jarraitzen du… Jesusek biltzen dituen unea arte. Hamar zeuden biren aurka. Taldean esertzen dira, lasaitzen dira…eta ni han. Zer sentimendu sortzen zait? Lasai, urduri, zer egin ez dakidala… hau hasierako elizan gertatu zela eta gaurko elizan gertatzen dela jabetzen naiz. Denbora hartzen dut. Nola uzten nau honek?
Eta Jesusi begiratzen diot eta honek hitza hartzen du: “Begira, ohikoa hauxe da, buruzagiek beren mendekoak tiraniaz gobernatzen dituztela eta handikiek beren agintearen zama haien gainean husten dutela. Ez dugu giro horrek geure burua kutsatzen utzi behar. Gasta ditzagun gure indarrik onenak lagunkoi izaten, ez gorantz begiratzen beherantz baizik: nor dagoen okerren, nork behar duen entzuna izatea, nork bisitatua izatea, nork altxatua…” Eta Jesusi arreta handiz entzuten diot eta bere mezua neure egin nahi dut. Horretarako denbora hartzen dut.
4. JESUS ETA BIOK.
Eta Jesusekin, berriz ere harremanak berreskuratzeko giro horretan, lotsa pixka bat sentitzen hasi diren hamabiekin bat egiten dut, lehenak izaten saiatu direlako eta honek elkartean dituen ondorioengatik lotsa pixka bat sentitzen hasi diren horiekin. Hona hemen ondorio horietako batzuk: inbidiak, zatiketa eta batzuen eta besteen arteko borrokak… Jesusen hitzekin eta jarrerarekin berriz ere batzuek besteekiko duten onarpena berreskuratzen dutela ohartzen naiz: “Gure artean ez da horrela izango”, ez gara izango ‘igokarien’ (beti gora egin nahi duen) talde bat, zerbitzariena baizik. Nola uzten nau honek?
Eta gero Jesusek niregana jotzen du: “Lagunkoitasuna burutzen ari zaren bitartean, ohitu egiten zara beheranzko bidea egiten, pobretuen egoerak zeure egiten, zutaz pentsatzen, gora egiten, pertsona garrantzitsua izaten, distiratzeaz arduratu gabe”. Praktika hauek bizi ohitura bihur ditzakedala konturatzen naiz, eta horri esker pertsona orok elkartean bere lekua berreskura dezakeela. Nola sentitzen naiz? Zer eskatu nahi dut? Denbora hartzen dut.
Eta Jesusek berriz ere nigan finkatzen du bere begirada, eta “Nagusia izan nahi duena, guztien esklabo izan dadila” (irakasten den) ikastetxean praktikak dituen prestakuntzara bultzatzen nau, eta horretarako zerbitzuan trebatzea, adibidez, besteek garbiketa egiten ez dutenean neronek egitea, taldean gaizkien dagoenari adi egotea, gaixo batekin gau bat igarotzea, oso gogoko dudanarekin horrenbeste denborarik ez ematea edo ageri-agerian egotearen bila ibiltzea hor nagoela nabarmendu dadin… isiltzen jakitea denok hitz egin ahal izan dezagun edo ahotsik ez duena defenditzeko mintzatzea… eta hau guztia dohainik. Gogoa izateko eta neure egiteko denbora hartzen dut.
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jaso egiten dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot. Eta horrela amaitzen dut: Aitaren eta Semearen eta Espiritu Santuaren izenean.
Amen.
