Mt 21, 28-32
0. TESTUA (irakurri parabola osoa).
Gizon batek bi seme zituen. Batengana joan eta honela esan zion: “Seme, hoa gaur mahastira lanera!” Hark zera erantzun zion: “Ez dut nahi”; baina berehala damutu eta joan egin zen. Gero bestearengana joan zen aita eta gauza bera esan zion. Eta hark: “Banoa, jauna”; baina ez zen joan. “Zuen ustez, bietatik zeinek egin zuen aitaren nahia?” “Lehenengoak” erantzun zioten. Eta Jesusek: “Benetan diotsuet, zergalariak eta emagalduak zuek baino lehenago sartuko dira Jainkoaren erreinuan.” (…)
1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.
Testu hau Jerusalemgo Tenpluan gertatzen da, Jesusek saltzaileak kanporatu eta agintariak galderekin estutzen ari zaizkionean. Eta Jesus Joan Bataiatzailearen etengabeko aipamena eginez erantzuten ari zaie,herriak Joan profetatzat eta erromatarren martiritzat baitzuen. Jesus ere profetatzat dute. Profetismoa Israelen agintariek (Erregeak, kasu honetan Apaiz Gorenak) beren zeregina betetzen ez dutenean sortzen dela ekartzen dugu gogora, hau da, herriari, batez ere “umezurtza eta alarguna” bikotean ordezkatutako behartsuenei justizia egiten ez zaienean.”
Joanen bataioa herri berri bat egiteko aukera izan zen guztientzat. Jesus Joanek bataiatu zuen, bihotz-berritzearen, hasiera berri baten uhin horretan kokatu zen. Eta Berarekin jende askoz gehiago joan zen Jordanera bataiatzera, berdinak, alegia, familia bereko seme-alaba egiten gaituen Jainkoaren aukeraz baliatuz. (Gaurko parabolak bi semeez hitz egiten du). Eta hemen kokatzen da parabola: ezetz esaten duen semea, baina jarrera aldatzen duena, eta bizitza aldatuko duela dioen semea (badirudi fariseuak eta saduzearrak Joanen bataiora joan zirela), baina aldatzen ez duena.
Gizaki berdinen eta anai-arreben bizitza hori bultzatzea, baztertutako taldeek gehiago egiten zutela konturatu zen Jesus. Eta hauengan bihotz-berritzea eta bihotz-aldaketa egon direla ohartzen da. Horregatik esaten die Jesusek esaldi izugarri hori: “Hauxe ziurtatzen dizuet, Erromarako zergak kobratzen dituztenak, zergalariak, eta emagalduak Jainkoaren erreinuan zuek baino lehenago sartuko direla.” Jesusek pertsonen bihotzen asmoak ezagutzen ditu: Nortzuk bihotz-berritu diren edo prozesuan dauden eta nortzuk itxurak egiten jarraitzen duten, baina beren interesei begira.
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Arnasa hartzen dugu sakonki. Arnasak estutzen gaituzten pentsamenduetatik ateratzen laguntzen digu eta orainaldean zentratzen gaitu, dagoen honetan.
Lasaitu egiten gara. Zentratu eta barreiaketa ekiditen dugu. Gure kezketatik aldentzen gara… Beranduago berriro ekingo diegu…
Gure barnearekin konektatzen gara, gure barnean dugun ‘Horrekin’, gure Bizi Iturriarekin. Barne isiltasuna egiten saiatzen gara. Lehenik, isiltasuna ez da zaratarik ez egotea, egorik edo nirik ez egotea baizik. Isiltasuna egiteko onena hauxe da: “geure maitasun, gurari eta axolatik irtetea”.
Sakonki entzuteko prestatuz goaz. Hauxe eskatzen dugu, otoitzaldi hau konfiantzaz-prestutasunez eta arduraz bizi ahal izatea.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Testuan sartzen naiz, Jesus eta Tenpluko jendea bizitzen ari diren egoerarekin errespetuz bat eginez, bi semeen eta mahastiaren parabola kontatzen duenean. (Mahastia aukeratutako Herria zen). Adi entzuten dut Jesusen ezpainetatik: “Bi seme zituen gizon batek hau esan zion haietako bati: “Seme, zoaz gaur mahastira lanera.” Semeak erantzun zion: “Ez dut nahi!”, baina gero iritziz aldatu eta joan egin zen… Gero aita bestearengana joan eta gauza bera esan zion. Honek erantzun zuen: “Banoa, jauna”, baina ez zen joan. Zuen ustez, bietako zeinek egin zuen aitaren nahia?” Eta nik zer? Baietz ala ezetz esango diot haurridetasuna bultzatzeari?… Denbora hartzen dut.
Jesusek lehen semearena kontatzen digu: “Fariseu eta saduzear taldeen praktika ez da aldatu, bataioa ez da haien bizitzan sartu. Beraienarekin jarraitzen dute, Beren legeez, Idazkiez, erritoez, garbiketaz kezkatuak; beren interesez, merituez, beren salbazioaz eta ez Herriko pobreen salbamenaz kezkaturik jarraitzen dute…” Denbora hartzen dut bihotzik gabeko ohituren erlijiotik desikasteko… Bere hitzak dastatzen ditut.
Ondoren, zera galdetzen dit: “Nor da etorkinen, Mediterraneoko itsasontzietan erreskatatuko dituztenen, Lesbosko errefuxiatu-esparruetan laguntzera doazenen, isiltasun zirkuluetan aurpegia ematen dutenen, legeak erreformatzeko parlamentuetan lan egiten dutenen… aldeko lehen lerroan izena ematen duena?” Hori egiten dutenak ez direla pertsona perfektuak eta batzuek hain ospe ona ez dutela izan ikusten dut, baina horiek dira izena ematen dutenak… Horiek behar ditugu… Animo zu ere! “Ni zurekin nago.” Bere deia eta bihotz oneko pertsonen erantzuna dastatzen ditut…
4. JESUS ETA BIOK.
Orain konturatzen naiz Jesusek niri ere begiratzen didala, hark berak nirekin egon nahi duela eta zera esaten dit: “Zoaz, batzuentzat hain izugarria eta konplexua den mundu honetako mahastira; zoaz, gizaki baztertuenak dauden lekura, beren lurretik etorkizun desberdin baten bila irteten diren pertsonak dauden lekura. Zoaz haurridetasuna posible egitera.” Bihotzez nahi dut behar duenarengandik hurbil egon, Jaunaren mahastia, alegia duintasun eta haurridetasun berdineko mundu hori ahalbideratuz, eta bere sentiberatasuna eskatzen diot…
Eta Jesusekin batera bi seme horiek errealitate horretara hurbiltzeko duten moduei so egiten diet. Berak hauxe gogorarazten dit: “Begira kristauok bizitzeko duzuen era: eukaristiari praktika erlijiosoa esaten diozue, bataio-erritoari kristau izatea… baina praktika nire Aitaren nahia egitea da –“Maita ezazue elkar nik maite izan zaituztedan bezala“–: Bai, nire familiatik hasita, baina giza familian ahulen daudenengana hurbilduz…” Eta sentiberatasuna eskatzen dut nik horrela bizi dezadan…
Berriro entzuten diot Jesusi eta ulertzen hasten naiz: “Hauxe ziurtatzen dizuet, Erromarako zergak kobratzen dituztenak, zergalariak, eta emagalduak zuek baino lehenago sartuko direla Jainkoaren erreinuan“. Nola geratzen diren, agintariek nola erreakzionatzen duten ikusten dugu… Zerataz konturatzen naiz, batzuk sutan jartzen direla, beste batzuek txantxatzat hartzen dutela, baina beste talde batzuk bizitza berri bat praktikan jartzen hasi zirela egiaztatzen dut, partekatzeko bizitza, zintzotasunezkoa, denak zaintzekoa… Mundu berri bat egiten hasten diren horietakoa izatea eskatzen dut… Bihotzez nahi dut…
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jaso egiten dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot. Eta horrela amaitzen dut: Aitaren eta Semearen eta Espiritu Santuaren izenean.
Amen.
