Lk 16, 1-13
0. TESTUA (Irakurri osoa)
Jesusek esan zien ikasleei:
«Gizon aberats batek etxezain bat zuen, eta hau ondasunak alferrik galtzen ari zitzaiola salatu zioten. Deitu zion eta esan: “Zer da zutaz entzun dudan hori? Emadazu etxezaintzaren kontu, kargutik bota egiten zaitut eta”. Honela zioen, orduan, etxezainak bere baitan: “Zer egin behar dut orain, nagusiak kargua kentzen didanez gero? Aitzurrerako ez naiz gauza, eta eskerako lotsa naiz. Badakit zer egin, kargutik botatzen nauten honetan etxean nork hartu izan dezadan”.
Deitu zituen bere nagusiaren zordunak banan-banan, eta lehenengoari galdetu zion: “Zenbat zor diozu nire nagusiari?” Hark erantzun: “Ehun upel olio”. Etxezainak esan zion: “Hona zure ordain-agiria; agudo, eseri eta idatzi berrogeita hamar”. Gero, hurrengoari galdetu zion: “Zuk zenbat zor diozu?” Hark erantzun: “Ehun anega gari”. Eta besteak, orduan: “Hona zure ordain-agiria; idatzi laurogei”.
Eta nagusiak txalotu egin zuen etxezain zuzengabe hura, zuhurki jokatu zuelako. Izan ere, mundukoak zuhurrago dira beren arteko arazoetan, argitakoak berenetan baino.
Beraz, hauxe diotsuet nik ere: Irabaz itzazue adiskideak bidegabeko diruaren bidez; horrela, dirua amaitzean, betiko bizilekuetan hartuko zaituzte Jainkoak . Gauza txikietan fidagarria, handietan ere fidagarri da, eta gauza txikietan zuzengabea, handietan ere zuzengabe.
Bidegabeko dirua erabiltzen fidatzekoak izan ez bazarete, nork utzi zuen esku egiazko ondasuna? Zeuena ez duzuen aberastasunarekin fidatzekoak izan ez bazarete, nork eman benetan dagokizuena ?
Ez da morroirik bi nagusi zerbitza ditzakeenik; izan ere, bata gorroto izango du eta bestea maite, edota batari men egingo dio eta bestea begitan hartuko. Ezin zaitezkete Jainkoaren eta diruaren morroi izan».
1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.
Parabolek amaieran planteatzen dute beren mezu globala, eta ez testuko hitz bakoitzari dagokionez… gure kasuan, administratzaile desleialaren maltzurkeriak bidea ematen dio Jesusi adimena konparatzeko, bere etorkizuna bilatzeko, bere jarraitzaileek adimena erabil dezaten Jainkoaren Erreinua, giza anaitasuna bilatzeko: “Jainkoaren Erreinua bilatzeko hain prestuak izan zintezkete, administratzailea bere bizitza bilatzeko bezain bizkorrak, mundu honetako hiritarrak beren lankideekin argiaren seme-alabak baino azkarragoak direlako”.
Jesusek parabola probokatzaileak aukeratzen ditu harritzeko, atentzioa emateko, gehiegikeriekin, kontrajartzeekin. Arreta bereganatzeko erabiltzen dituen baliabideak dira.
Goazen ondorioko hiru esaldietara. Lehenengoa: Jesusek esaten die: “diru zikinarekin” lagunak egitzazue. Zertarako da diru zikina? Pilatzeko, oturuntzak egiteko, “bizitza handia” emateko, etorkizuna ziurtatzeko, zertarako? Jesusentzat dirua lagunak egiteko da, uste dut ordaindu ezin dizuna gonbidatzeko izango dela, gaixoen egoitzetako ezinduekin festaren bat egiteko, iristen ez zaienei jateko aukera ematen dien proiektu horretan ekarpenak egiteko…
Bigarrena: izan zaitezte fidagarriak. Izan zaitez pertsona koherentea, zure inkoherentziekin. Dirua guztion onerako erabiltzeko. Eta ez pilatzeko zeken zikoitz bat.
Hirugarrena: ezin baita Jainkoa eta dirua zerbitzatu: ezin da anaitasuna bilatu, Fratelli Tutti, eta, aldi berean, norberaren aberastasuna edozein preziotan, negozio “susmagarriekin”, nahiz eta legezkoak izan armen, prostituzioaren, jokoaren… eta aldi berean kausa nobleen filantropoa bezala igaro. Zeri begiratzen diot gehiago? Besteen benetako premiei (Jainkoaren eta nire anaiarreben seme-alabei) edo neure interesei?
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Arnasa hartzen dugu sakonki. Arnasak estutzen gaituzten pentsamenduetatik ateratzen laguntzen digu eta orainaldean zentratzen gaitu, dagoen honetan.
Lasaitu egiten gara. Zentratu eta barreiaketa ekiditen dugu. Gure kezketatik aldentzen gara… Beranduago berriro ekingo diegu…
Gure barnearekin konektatzen gara, gure barnean dugun ‘Horrekin’, gure Bizi Iturriarekin. Barne isiltasuna egiten saiatzen gara. Lehenik, isiltasuna ez da zaratarik ez egotea, egorik edo nirik ez egotea baizik. Isiltasuna egiteko onena hauxe da: “geure maitasun, gurari eta axolatik irtetea”.
Sakonki entzuteko prestatuz goaz. Hauxe eskatzen dugu, otoitzaldi hau konfiantzaz-prestutasunez eta arduraz bizi ahal izatea.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Jesusengana noa, Harengana eta Hamabikoengana joaten naiz, berari entzutera hurbiltzen diren zergalariz eta bekatariz inguraturik, pertsona horiek beren garaiko gizon erlijiosoengandik ihesi zihoazenean, lotsagabeak zirela sentiarazten zietelako… urrutixeago, fariseuak eta legearen doktoreak ikusten ditut Jesusez marmarrean… zer izango zuen Jesusek, pertsona erlijiosoa izanik, entzutera hurbiltzen zitzaizkiolako… aukera berri bat zabaltzen zitzaiela sentitzen zuten, bere errukia sentitzen zutela… eta une hori gozatzen dut.
Beraiekin esertzen naiz bide ondoko espazio zabal batean, Jesusi entzuten jarraitzeko. Administratzaile maltzurraren parabola kontatzen die, zeinak bere adimena erabiltzen baitu etorkizuna ziurtatzeko, luzaroko langabezia iristen zaiolako… arreta handiz entzuten diot… eta ondorio hau ateratzen du: “Mundu honetako hiritarrak beren lankideekin azkarragoak dira beren gauzetarako, argiaren seme-alabak baino, guztion ongia bilatzeko”… haien hitzak dastatzen ditut, zer eskatzen dut… nire denbora hartzen dut.
Arreta handiz eta gogo biziz entzuten diot oraindik: “leiala dena apurrean, leiala ere da gauza askotan, eta zintzoa ez dena apurrean, zintzoa ere ez da gauza askotan… eta besteenarekin leial ez bazarete, nork fidatuko dizue zuei dagokizuena?… Ohartzen naiz konfiantzaren garrantziaz, fidatzeko pertsona izateaz, pertsona osoa izateaz… eta eskatzen diot…
4. JESUS ETA BIOK. GAURKOAN KOKATZEN NAIZ.
Jesusek jendetzari begiratzen dio, eta bere begirada nirearekin gurutzatzen den une batean, galdetzen dit: “Eta zuk, zer egitea erabaki duzu? Nola ikusten duzu zeure burua indarrez, zenbateraino dago zure Bizitza Bizitzaren Jainkoagan, zenbateraino da zure harkaitza, zure bizitzaren euskarri?… eta Jainkoarengan nolakoa den nire konfidantza ikusten dut… nola sentitzen naiz.
Gogoan dut esaldia: begiratu zure ekintzak eta esango dizut non daukazun zure bihotza… eta begiratzen dut ea nire dirua kausa justuetan, banku etikoan, jartzen dudan, behartsuen, errefuxiatuen, migratzaileen, etxerik gabekoen eta emakumeen gizarte-proiektuak bultzatzen ari naizen, nire familian ikusi nahi dudan aldaketa nire etxean izaten ari naizen.. begiratzen eta suspertzen nauen Jesusi kontatzen diot… nire denbora hartzen dut.
Entzuten diot: “segi adimena erabiltzen dirua ongia egiteko”… eta ongiaren alde jokatzeko modu anitzak komentatzen dizkiot: uraren gastu-kanpaina txikiak, argi-birziklapena… ikastetxeetan bakean hezteko moduak, aita santuak ekonomia alternatibo bat pentsatzeko deitu zituen 2000 ekonomilari baino gehiago… gatazka-bitartekariak justizia leheneratzailea aplikatuz, energia-modu alternatiboak asmatzen dituztenak… eta beste horrenbeste… Eta eskatzen diot Jainko sortzailearekin batera joatea, Jainko sorrarazlea… barrutik ateratzen zait eskatzea: “zure sentimendu berberak izatea”…
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jaso egiten dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot… erreberentzia keinu batez, eskuak elkartzea, eskerronez, eskuak zabalduz edo onarpenaz: gurutzearen seinalea… eta berriz leku honetara itzultzen naiz… askatuz oinaz, zabalduz eskuak… begiak irekitzen ditut…
Amen.
