Lk 17, 11-19
0. TESTUA (Irakurri osoa)
Jerusalemera bidean, Samarian eta Galilean barrena zihoan Jesus. Herri batean sartzerakoan, hamar legendun atera zitzaizkion bidera. Urruti gelditurik, deiadarka esan zioten:
– “Jesus, Maisu, erruki zakizkigu!”
Jesusek, ikustean, esan zien:
– “Joan eta azaldu apaizengana.”
Bidean zihoazela, garbi gelditu ziren. Haietako bat, sendatua zegoela oharturik, Jainkoa deiadarka goratuz itzuli eta Jesusen oinetara ahuspez erori zen, eskerrak emanez; samariarra zen bera. Jesusek esan zuen:
– “Ez ote dira hamarrak garbi gelditu? Non dira beste bederatziak? Ez al da izan atzerritar hau besterik Jainkoa goratzera etortzeko?”
Gero, esan zion:
– “Jaiki eta zoaz; zeure sinesmenak salbatu zaitu.”
1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.
Jesus Jerusalemerako bidean. Hamar legenardun topatzen ditu, pertsonak Herritik eta, beraz, Jainkoagandik etengabe baztertzera kondenatzen zituen gaixotasun gaiztoa. “Erruki zakizkigu”… hori da Jesusek egiten duena, errukiz inplikatzea: “apaizengana azaldu”. Inori ez litzaioke bururatuko legenardunak hiriburura bidaltzea, salbu eta gaixotasunetik libre geratzen badira, sartu aurretik harrika egingo baitiete. Horren froga da legenardunek sinetsi egiten diotela eta Tenplurako bidean doazela, apaizarengana aurkeztera.
Adituek diotenez, judaismoaren eta lehen kristauen bizimoduaren arteko desberdintasunak nabarmentzen dituen kontakizuna da. Judaismoaren ulermen hegemonikoa Legea betetzea zen. Horrela salbatzen ziren beren ekintzengatik. Kristautasuna Jesukristorekiko harreman pertsonalean oinarritzen da eta Berari doakotasunetik eta gorespenetik erantzuten zitzaion.
Atzerritarra da bere burua sendatu ondoren Jesusi Jainkoari eskerrak ematen dizkiona (gogoan dugu Lukasek jentilentzat idazten duela), eta beste bederatziak sendaturik Tenplura joaten dira legea betetzera, apaizagana aurkeztuz sendatu direla egiazta dezan. Samariarrak ordezkatutako kristauak, Jesusengana itzultzen da Berarekin harreman pertsonal batean sartzeagatik eskerrak emateko. Doakotasunaren dinamismoan sartzen da, ez legea betetzean, baizik eta sendatzea jasotzean eta eskertzean, jasotakoagatik eskerrak ematean. Erlijio-ulermen bat gehiago pertsonaren barrutik eta erlazionalagotik.
Kristauarentzat legea betetzeak bere konbentzimendutik ateratzen denean bakarrik du zentzua. Sendatzea ez da Jesusengandik jasotzen den zerbait bakarrik, norberak ematen duen erantzuna ere bada: bi noranzkoetakoa da, Jesusen antzera: “elkar maite ezazue Nik maite izan zaituztedan bezala”.
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Arnasa hartzen dugu sakonki. Arnasak estutzen gaituzten pentsamenduetatik ateratzen laguntzen digu eta orainaldean zentratzen gaitu, dagoen honetan.
Lasaitu egiten gara. Zentratu eta barreiaketa ekiditen dugu. Gure kezketatik aldentzen gara… Beranduago berriro ekingo diegu…
Gure barnearekin konektatzen gara, gure barnean dugun ‘Horrekin’, gure Bizi Iturriarekin. Barne isiltasuna egiten saiatzen gara. Lehenik, isiltasuna ez da zaratarik ez egotea, egorik edo nirik ez egotea baizik. Isiltasuna egiteko onena hauxe da: “geure maitasun, gurari eta axolatik irtetea”.
Sakonki entzuteko prestatuz goaz. Hauxe eskatzen dugu, otoitzaldi hau konfiantzaz-prestutasunez eta arduraz bizi ahal izatea.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Jesusekin eta Hamabi eta jarraitzaile batzuekin Jerusalemera bidean nago… batzuetan bakez, besteetan kezkaz, Galileako konfort-gunetik irten direlako, Galileako lakuaren inguruko herrixketan, non maitatuak eta onartuak ziren eta hiriburura joaten diren, erlijio-giro gogor batera, non jarrera etsai bat aurreikusten duten… haiekin noa, denbora hartzen dut… eta nire sentimentu kontrarioak ordenatuko ditut: ez ustekoa eta beldurra…
Honetan, bide buelta batean, hamar legenardun ateratzen dira… denak geldiarazita ikusten ditut… legenardunak ezin dira bideetara hurbildu… baina Jesusek bat hurbiltzen utzi zuenez eta ukitu eta sendatu egin zuenez, beste batzuk maisu errukitsuari oihuka hasten dira distantzia batera: “Jesus, maisu, erruki zakizkigu!”… Gizarte hartatik erabat baztertutakoen erregu urratzaile hori entzuten dut… Hamabiekin eta jarraitzaile talde horrekin nago Jesusen hurbiltasuna ikasten.
Eta Jesusi entzuten diot: “Joan zaitezte apaizengana aurkeztera”… Konturatzen naiz Jesusek, bere hitzarekin, beren egoeratik irtetera animatzen dituela… apaizengana joatea sendatuak geratzea esan nahi zuen… inor ez litzateke ausartuko Jerusalemen leprarekin sartzera… Ni haiekin norabide berean noa, distantzia batera… eta haien alaitasunaren adierazpena entzuten dut sendatuta aurkitzen direnean… eta Jerusalemera bidean jarraitzen dute apaizengana aurkeztera… eszena dastatzen dut… zer esango dut, zer egingo dut…
4. JESUS ETA BIOK. GAURKOAN KOKATZEN NAIZ.
Nik Jesusekin jarraitzen dut, eta berarekin doazenek ere bai… “Haietako bat, bere burua sendatuta ikustean, Jainkoa goraipatuz itzultzen dela ikusten dut, eta zoruraino makurtzen da Jesusen aurrean eskerrak emateko”… doakotasun une hori gustatzen dut… Konturatzen naiz ulertu duela apaizengana legea betetzera joatea baino garrantzitsuagoa dela eskerrak ematea hainbeste ondo egin didanari… besteak itxaron dezake… eta doakotasuna ikasten dut… eszenaz gozatzen dut.
Eta Jesusek begiratzen digu Berarekin gaudenoi eta niri: “Ez al dira hamar beren gaixotasunetik garbi geratu zirenak? Non daude beste bederatziak? Atzerritar hau bakarrik itzuli da Jainkoa goraipatzera?… konturatzen naiz “betetzeagatik” ari zarenean doakotasunaren dimentsioa galtzen duzula… denbora hartzen dut esker oneko izaten ikasteko…
Nik ere eskatzen diot Jesusi: ”doakotasuna ikas dezadala, ikas dezadala Jainkoa-Abba doakoa dela”… eta eskatzen jarraitzen dut “aska nazazu nire merituengatik norbait izan nahi izatetik… Lagun iezadazu konturatzen nire bizitzatik doan pasatzen zarela eta sortu zaitzadala besteekin dohainik harremanetan jartzea…doan otoitz egitea… eta besteei doan dedikatzea”… eta entzuten diot Jesusi: horrela da, bai, “elkar maite ezazue, Nik maite izan zaituztedan bezala”… doan jaso zenuten, doan eman… eta doakotasun hutsaren unea dastatzen dut… nola sentitzen naiz… zer sortzen zait esatea, egitea…
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jaso egiten dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot… erreberentzia keinu batez, eskuak elkartzea, eskerronez, eskuak zabalduz edo onarpenaz: gurutzearen seinalea… eta berriz leku honetara itzultzen naiz… askatuz oinaz, zabalduz eskuak… begiak irekitzen ditut…
Amen.
