Lc 10, 25-37
0. TESTUA (irakurri parabola osoa).
Legearen doktoreak, bere esku-hartzea justifikatzeko, galdera hau egin zion:
– “Eta nor da nire hurkoa?”
Jesusek hitza hartu eta erantzun zion:
– “Gizon bat Jerusalemdik Jerikora jaitsi eta gaizkile batzuen eskuetan erori zen, eta haiek dena kendu, zauritu eta alde egin zuten, erdi hilik utziz. Kasualitatez apaiz bat jaisten zen bide beretik: ikusi eta aurrera jarraitu zuen. Levita bat ere igaro zen handik: ikusi eta bere bidetik jarraitu zuen. Baina handik zihoan samariar batek, bere ondotik igarotzean, ikusi eta hunkitu egin zuen. Orduan, hurbildu eta bere zauriak bendatu zituen, olio eta ardoz estaliz; gero, bere zaldi gainean jarri, aterpetxe batera eraman eta zaintzeaz arduratu zen. Biharamunean, bi denario atera eta aterpetxeko nagusiari eman zizkion, esanez: zaindu ezazu, eta soberan gastatzen duzuna, itzuliko naizenean ordainduko dizut. Hiruretako zein iruditu zaizu izan zela lapurrek erasotako gizonaren lagun hurkoa?”
– “Errukia izan zuena” erantzun zion doktoreak.
Jesusek esan zion:
– “Zoaz, eta zuk berdin egiten duzu”.
1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.
Bidean behera doan gizon bat. Lapurrak, lapurretan eta makilakadaka, erdi hilik uzten dutenak. Horrek, gaur egun ere, herrialdeen mailan funtzionatzen du. Herrialde gaizkile batzuek lapurtzen dute, hiltzen dute eta jendea erdi hilda uzten dute erreakzionatzeko indarrik gabe.
Bi pertsona erlijioso pasatzen dira: levita bat, legez ezin zuena elizkizunik egin, hilda zegoen norbait ukitzen bazuen, eta, beraz, lan denbora eta diru asko galduko zuena. Bere burua garbitu beharko luke berriro elizkizunak egin ahal izateko. Apaizak ere ezin zuen Tenpluan sakrifikatu, hildako bat ukitzean lizuntzen bazen. Hauek bazuten motiboren bat. Baina gaur egun ez zikintzeak, ez inplikatzeak, beste motibazio batzuei erantzuten die: nire planak hausten ditu, bizitza konplikatu diezadake, istiluetan sar nazake… Abestiak dioen bezala: “Eta ikusten duten askok luze jotzen dute”. Luther Kingek zioen bezala: “Ez nau kezkatzen biolentoen, ustelen, desonestoen, etikorik gabekoen garrasiak. Zintzoen isiltasunak kezkatzen nau gehien”. Edo gure aita santuak axolagabekeriaren kulturaz dioen bezala.
Samariarrak zenbait ekintza egiten ditu aurretik zenbait aditz jarrita: ikusi zuen eta errukitu egin zen (hirurek gauza bera ikusi zuten). Zamalkaduratik jaitsi zen: lehen sorospenak (olioa eta ardoa). Bere ibilgailuan sartu zuen. Larrialdietara eraman zuen (ostatua). Berarekin geratu zen, gaua pasa zuen. Dirua eman zion ostalariari, denak kostu bat zekarrelako: arreta, janaria, ohea, etab. Eta ingresatuta geratu behar izan zuenez, lagin bat utzi zuen, itzuliko zela jakin zezan. Gehiegi da…
“Hiruretatik, zein iruditu zaizu izan zela zaurituaren lagun hurkoa?” Nor da nire hurkoa? eta NORK egin zuen hurkoa. Erabakia nire esku dago, ez nire lagun hurkoa izatea legez ezarrita dagoenaren eskuetan: nire familia, nireak, nire alderdiarenak, nire herria…
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Arnasa hartzen dugu sakonki. Arnasak estutzen gaituzten pentsamenduetatik ateratzen laguntzen digu eta orainaldean zentratzen gaitu, dagoen honetan.
Lasaitu egiten gara. Zentratu eta barreiaketa ekiditen dugu. Gure kezketatik aldentzen gara… Beranduago berriro ekingo diegu…
Gure barnearekin konektatzen gara, gure barnean dugun ‘Horrekin’, gure Bizi Iturriarekin. Barne isiltasuna egiten saiatzen gara. Lehenik, isiltasuna ez da zaratarik ez egotea, egorik edo nirik ez egotea baizik. Isiltasuna egiteko onena hauxe da: “geure maitasun, gurari eta axolatik irtetea”.
Sakonki entzuteko prestatuz goaz. Hauxe eskatzen dugu, otoitzaldi hau konfiantzaz-prestutasunez eta arduraz bizi ahal izatea.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Demagun jipoitua, biktima, Jesus dela… Eszenan kokatzen naiz… Zer egin dezaket Jesusengatik, gizateriatik pasatu den hoberenagatik?… Nor dut lagun aspalditik?… Bide bazterrean dago, bera dela dirudi, baina ahuspez dagoenez, ez dakit zer den… baina salbatzen bada, zorte handia izango da gizateriarentzat. Itzulinguru bat egingo dut, begiratzen diot, hitz egiten diot?… Gogoratzen dut ebanjelioa: “Goseak edo zaurituta edo biluzik ikusi zintugunean“.
Badatoz levita eta apaiza, ez ukitzeko arrazoi onak dituztenak, bizitza korapilatuko zaielako… Ulertzen diedala esaten diet, baina galdetzen diet… “Ea hilda dagoela uste izan beharrean, bizirik egon daitekeela uste ote dugun?”… Bere bideari jarraitzen diote… Nire ondoan jarraitzen dut, zer egin jakin gabe, egonda… Nola sentitzen naiz?
Une honetan samariar bat dator, etsai politiko bat, eta harritu egiten nau gelditu eta begiratzen ez den beste zerbait egiten hasteak… Ni ere hurbiltzen naiz, eta Jesusi arreta ematera laguntzen diot, etorkizunean harreman pribilegiatua izango dudalarik. Pertsona on batek onak egiten gaitu… Zer eskatzen didazu? Edo eskerrak ematea…
4. JESUS ETA BIOK. GAURKOAN KOKATZEN NAIZ. PANDEMIA HONETAN.
Hor jarraitzen dut laguntzen… Zauritua, Jesus, sendatzeko jarrera egokian jarriko dugu… Bere esker ona adieraziko diogu… Lehen sorospenak emango dizkiogu, zauriak olio eta ardoarekin sendatuko ditugu poliki eta kontuz igoko dugu ahal dugun moduan mandora… Nola sentitzen naiz?… Zer eskatzen dut?…
Ikusten dudanez samariarra zaurituarekin doala, Jesus zaurituta duela, berarekin joateko eskatzen diot… Elkarrekin ibiltzen gara larrialdietara, ostatura… Ez dago inor espezialistarik, berarekin egon behar da eta txandaka ibiltzeko esaten diot… Horrela, gaua pasatzen dugu… Badirudi zauritua hobeto ari dela eboluzionatzen, Jesus sendatzen ari dela… Pertsona bat prest dago indarra duen ongia egiteko… Berarekin ikasten ari naiz barruan daramadan errukia ateratzen, ezagutzen ez dudan norbaitekin bizitza konplikatzen, eta bestearen lekuan jartzen…
Ostatuan jarraitzen dut… Hurrengo goizean ikusten dut tabernariari agintzen diozula zaintzeko eta diru bat ematen diozula… Nola geratuko naiz? Eta esaten dio gehiago gastatuz gero esango diodala itzuleran… Txundituta geratzen naiz, nik egingo nukeena baino askoz gehiago da… Eskertzen diot bere bihotzeko adibidea, eta esaten diot zauritua zaintzen geratuko naizela… laguntzen… eskerrak emanez egoera hau nigandik ateratzeko gai izan denagatik: errukiaren begirada, beste alde batera begiratzen ez duena…
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jaso egiten dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot… erreberentzia keinu batez, eskuak elkartzea, eskerronez, eskuak zabalduz edo onarpenaz: gurutzearen seinalea… eta berriz leku honetara itzultzen naiz… askatuz oinaz, zabalduz eskuak… begiak irekitzen ditut…
Amen.
