Maita ezazue elkar nik maite izan zaituztedan bezala

Aitak maite nauen bezala, halaxe maite zaituztet nik ere zuek; iraun tinko nire maitasunean. (…)

Aurrerantzean ez dizuet morroi deituko, morroiak ez baitu jakiten nagusiaren asmoen berri; zuei adiskide deitzen dizuet, neure Aitak jakinarazitako guztia adierazi baitizuet. (…)

Hauxe da nire agindua: maita dezazuela elkar nik maite izan zaituztedan bezala. Ez die inork maitasun handiagorik adiskideei, bere burua haien alde ematen duenak baino. (…)

Eta eginkizun hau eman dizuet: edonon fruitu ugaria eta iraunkorra eman dezazuela.

1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.

Méneim hitzak iraun esan nahi du: egon, egoitza izan, bizi, iraun, Espiritu berarengan bizi, etengabe konektatuta bizi. Jesusengan irauten bizi. Jainkoaz kanpo ezer ez dagoela jakinda, Pablok hau esango du: “Jainkoarengan bizi, mugitu eta existitu egiten gara“. Ez ezer ez inor ez dago bere maitasunetik at. Ezta nire maitasunetik at ere, Berarekin batera banoa. Hitzaldi honen amaieran Jesusen nahia da: “Denak bat izan daitezela, Aita, Zu nigan zauden bezala eta ni Zugan nagoen bezala. Haiek ere bat izan daitezela gugan“. Eta berpizkunde testuinguruan irakurrita zera esan nahi du, Bera, Jesus, beti gurekin DAGOELA.

Zuei “adiskide deitzen dizuet, ez zerbitzari“. Berak adiskidetzat hartzen gaitu. Beti bere adiskidetasunarekin egingo dugu topo. Urrats erraldoia da gu adiskidetzat hartzea, guri konfiantza ematea: “Aitak ezagutarazi didan guztia kontatu dizuet“. Beste erlijio-esperientzia batzuk beldur, mendeko, giza txikiagotzearenak dira, non Jainkoari lekua uzteko pertsona ia desagertu egiten den. Hemen, berriz, harremana adiskideta-sunezkoa da. Geure onena esnatzeko gai den harremana. Pertsona baten bizitzan Jesus-Jainkoa non, han hazten da pertsona hau gizatasunean, maitasunean.

Maitasuna eta askatasuna.”Nire adiskideak izango zarete, agintzen dizuedana egiten baduzue“. Ez al du honek askatasuna mugatzen? Askatasuna ez da zerbait abstraktua, haragitua dago. Nire interesetatik bizi dut ala bizia ematen didaten esperientzietatik? Hemendik ulertzen da Jesusena. Nire bizitzako esperientzia gakoa Jainkoak maite nauela sentitzea bada, hortik Jesusen espiritua askatasunez aurrera eramatea erabakitzen dut: “elkar maita ezazue, nik maite izan zaituztedan bezala“. Sintonia honetatik, uhin honetatik erabakitzen dut, askatasun osoz. Eta horrela mantentzen naiz Hari eta hainbat pertsonari lotua, Harengan irauten dugu, bere Maitasunean, agape-n, horixe baita doakotasun hutsezko maitasun horri jarri zioten izena.

2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.

Kokaeraren bila gabiltza… ez oso artega ez oso eroso. Oinpeak zoruaren arrimuan. Sorbalda zuzen.

– Eta arnasa hartzen dugu behin baino gehiagotan arnasgora sakonak eginez. Arnasketak (itotzen gaituzten) pentsamenduetatik irteten laguntzen digu eta orainaldian zentratzen gaitu. Arnasketak bizi-erritmoarekin ko- nektatzen laguntzen digu. Bizirik mantentzen gaituena da. Arnasa hartzen jarraitzen dugu eta lasaituz goaz. Gure kezketatik distantzia hartzen dugu.

– Arnasa hartzean, gure barneko gune horretara sartzen gara, non bakean aurkitzen garen, non geure burua-rekin topo egiten dugun… eta bertan bizi eta gainditzen gaituen Ongiarekin ere topo egiten dugun, gure Bizi Iturriarekin. Gure isiltasun-gunea aurkituz goaz. Arnasa hartzen jarraitzen dugu. Isiltasuna ez da zaratarik eza, egorik (nirik) eza baizik.

Testua kontenplatzera pasa baino lehen, bi jarrera hauek prestatzen ditugu: konfiantza (ni eramaten uzten diot Jaunari, Bere eskuetan jartzen naizela) eta jarduna edo dedikazioa.

3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…

OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.

Kontenplazio honekin hasten naiz, testuan ni presente eginez. Jesus berpiztuaren esperientziaren ondoren, Hamabiek eta beraiekin zeudenek etxeetan elkartzen eta bizi izandakoaren gertaldi asko gogoratzen jarraitzen dute. Pedrok hauxe kontatzen die, “Jesusek esan zigunean: Aitak maitatu nauen bezala, horrela maite izan zaituztet nik; iraun ezazue nire maitasunean, eta so egin zigun, eta “bere Bizi-Iturria, bere Abba” sortzen zen lekura eramanak sentitu ginen. Han geratzen naiz, bere ikasle hurbilenekin, ni maitatzen uzteaz gozatzen, nigan irauten duenaren bizileku sentitzeaz gozatzen. Denbora hartzen dut.

Eta, barnekotasun-gune horretan, Joani entzuten jarraitzen dut: “Gogoratzen al zarete zera esan zigunean: Adiskide deitzen dizuet, ez morroi. Ez dut sekreturik zuekin: Aitak eman didana ezagutarazi dizuet. Nire konfiantza ematen dizuet.” Isilune luzea egiten da kontatutakoa barneratuz joateko.”Gogoratzen al zarete Jesus adiskide genuela, bere janaria partekatzen zuen, poltsa komuna egiten zuen eta bere esperientzia kontatzen zigun aitzindaria zela? Eredu bat izan zen.” Hamabiek eta emakumeek denbora hartzen dute hainbeste maitasun berenganatzeko, eta nik ere bai.

Eta Mariak hitza hartzen du: “Gogoratzen al zarete bere sekretua kontatzen zigunean, bere barrua hustuz, gugan fidatuz eta hau esaten zigunean, Hauxe da nire agindua: Elkar maita ezazue, nik maite izan zaituztedan bezala. Ez dago maitasun handiagorik norbait bizia bere adiskideen alde ematera eramaten duena baino“? Eta horixe egin zuen: bere maitasuna aldi berean kutuna eta sendoa zen, goxoa eta irmoa, amultsua eta indartsua. Eta beraiekin ikasten dut bizitza eta honek uzten dizkigun oroitzapenak dastatzeko artea.

4. JESUS ETA BIOK

Jarraitzen dugu berbizitzen Jesusek orduan bere taldearekin egin zuen gauza bera, gaur nirekin egiten jarraitzen duela, bere begirada nigan ere pausatuz, nik edertzat jotzen dudan denbora niri eskainiz, eta zera entzuten diot: “Aitak maitatu ninduen bezala, horrela maite zaitut nik ere; iraun ezazu nire maitasunean“. Eta dohainik jasotako hainbeste gogoratzen dut, halabeharrez nire eskuetan erori diren eta ni itxuratu nauten Berrionako hainbeste testu, baita nirekin doakoak izan diren hainbeste pertsona ere, nire gurasoengandik abiatuz. Horretarako denbora hartzen dut.

Eta, hobeto ulertzeko, zerbitzuzko maitasun hori zer den galdetzen jarraitzen dut. Eta Jesusek: “Inork ez du maitasun handiagorik bere adiskideengatik bizia ematen duenak baino.” Bizia ematea. Gainditzen nauen maitasuna dela konturatzen naiz eta nire esperientziaren oroipena egiten hasten naiz: maitasunez denbora dohainik eman dut, batzuetan besteen ongia nahi izan dudala konturatu naiz trukean zerbait lortzeko inolako interesik gabe, baina nire ibilbidea oraindik laburra dela konturatu naiz, Jesusen antzera bizia ematea beste liga batean jokatzea bezala dela, eta baldintzarik gabeko emate horretan aurrera egiteko gogoa eskatzen dut.

Eta Jesusekin jarraitzen dut, kezkatzen nauten gauzez galdetzen. Hau entzuten dudala esaten diot: “Jada ez dut sentitzen pertsona horrekiko sentitzen nuen maitasuna, utzi egingo dut (izan adiskide, bikotekide, senide…).” Eta zera gogorarazten dit: “Maitasuna ez da nagusiki sentimendu bat, erabaki bat baizik; horregatik,” maita ezazue elkar, nik maite izan zaituztedan bezala.” Leiala izatea garrantzitsua da, sentitzen ez bada ere, eta haren fideltasuna gogoratzen dut bizia emateraino, gurutzean ere “Ene Jainko, zergatik utzi nauzu?” salmoa errezatu zuenean, baina nire itxaropena Zugan jartzen jarraitzen dut.” Maitasuna horrela bizitzea eskatzen dut, Berarengan iraunez. Horrela posible da.

5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.

Otoitzean bizi izandakoa jasotzen dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot… edo eskerrak ematen… begirunekeinuaz (eskuak elkartuz), eskerroneko keinuaz (eskuak irekiz) edo onarpenkeinuaz (gurutzearen zeinuaz)… Eta nire tokira ari naiz itzultzen. Hankak lasaitzen ditut, eskuak irekitzen, begiak zabaltzen… Eta bizi izandakoa idazten amaitzen dut, nire bizitzari finkatzen lagundu diezadan.