Frogan jarriak

Berehala, Espirituak basamortura bultzatu zuen Jesus.  Berrogei egunez egon zen basamortuan, Satanasek tentatzen zuela. Basabereekin bizi zen eta aingeruak zituen zerbitzari.

Joan Bataiatzailea kartzelan sartu eta gero, Jesus Galileara etorri zen eta Jainkoaren Berri Ona hots egiten zuen. Honela zioen:

«Betea da garaia, eta gainean duzue Jainkoaren erregetza. Bihozberri zaitezte eta sinetsi berri ona».

1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.

Espirituaz bizi den Jesus basamortura eramana da, frogaren lekura, tentaldira. Basamortuan Israelgo herria tentatua izan zen eta tentazioari men egin zion bezala, Jesus tentazioaren eraginpean egonik, irabazteko gai da “eta aingeruak zituen zerbitzari”. Horrela ekiten dio Jesusek bere bizitzaren bideari, Jaungoikoarengan jarritako konfiantzarekin eta izkinatik bueltan tentaldia duela. Maparik gabe ibiltzen da, iparrorratzarekin bakarrik, Jainkoarenganako konfiantza baita. Guretzat ere, Jesusen sentimenduetatik bizitzea da gure iparrorratza, fedearen zentzua da, sensus fidelium. Eta fedearen zentzu horrekin gertakizunetara hurbiltzen gara, Jainkoarenak diren ala ez nabaritzen dugu, bereizmena (diszernimendua) egiten dugu, eta erabakitzen dugu: eskatzen dugu “Zure borondate santua senti dezagula eta zintzo bete dezagula”.

Garizuma hastera goaz. Berrogei egun hauek hartuko ditugu gizarte honetan eta bizi ditugun egoeretan Jesusen sentimenduetatik erabakitzen ikasteko. Bizi ditudan egoera horietako batzuk begiratzen ditut: nire maila soziala, bankuko nire aurrezkiak, nire irudia, nire gizarte-errekonozimentua, nire lan-lehiaketak, beste batzuk baino gutxiago ez izatea, nire erosotasunak eta plazerak bizitzaren hainbat alderditan, etab. Jesusekin gure buruei galdetzen diegu: Eta garizuma hau baliatzen badugu lotzen gaituzten gauza hauetatik askatasunean irabazteko?
Guzti horretatik zertara nago loturik eta askatu nahi dut?

Begiratuko diet ATXIKIA nagoen gauza guzti horiei, eta desatxiki nahi ditudan horietako bi aukeratuko ditut, adibidez: gaizki hitz egitea… dirua xahutzea… ez egitea sentitzen dudana… epelkeria… desordena… kapritxoa… zaratan bizitzea… pentsatzen ez gelditzea… etab. Entrenamendu-plan bat proposatuko dut. Horretarako, “entrenatzaile-espiritual” batekin kontrastatuko dut eta plan txiki bat egingo dut, forma fisikoa lortzeko egingo nukeen bezala, eta zehazki hiru dimentsio hauetakoren artean: baraua (norberarekiko harremana), otoitza (Jainkoarekiko harremana) eta limosna (nire hurkoarekiko harremana).

Eta garizuma sozial-laikala planteatuko bagenu? Xavier Casanovasek aspaldi idatzi zuen: “Garizumaren bertsio laiko bat komeniko litzaigukeela uste dut. Administrazioak inauteriak edo failak sustatu eta ospatzen dituen bezala, gizarte gisa, modu partekatu eta adostuan, gure eta gure planetaren mugatasuna gogorarazteko garaia ere bultza lezake. Bestela, gehiegizko positibotasunak, gure bizitza azkarrak, pultsio kontsumistak, bakarrik zarata eta gehiegikeria konpartitzeak eta ospatzeak, baina inoiz ez etenaldiak edo isiltasunak, gure gizarteak zentzurik gabeko festa batek ezarritako zorionaren bahitu bihurtuko dituzte”.

2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.

Kokaeraren bila gabiltza… ez oso artega ez oso eroso. Oinpeak zoruaren arrimuan. Sorbalda zuzen.

– Eta arnasa hartzen dugu behin baino gehiagotan arnasgora sakonak eginez. Arnasketak (itotzen gaituzten) pentsamenduetatik irteten laguntzen digu eta orainaldian zentratzen gaitu. Arnasketak bizi-erritmoarekin ko- nektatzen laguntzen digu. Bizirik mantentzen gaituena da. Arnasa hartzen jarraitzen dugu eta lasaituz goaz. Gure kezketatik distantzia hartzen dugu.

– Arnasa hartzean, gure barneko gune horretara sartzen gara, non bakean aurkitzen garen, non geure burua-rekin topo egiten dugun… eta bertan bizi eta gainditzen gaituen Ongiarekin ere topo egiten dugun, gure Bizi Iturriarekin. Gure isiltasun-gunea aurkituz goaz. Arnasa hartzen jarraitzen dugu. Isiltasuna ez da zaratarik eza, egorik (nirik) eza baizik.

Testua kontenplatzera pasa baino lehen, bi jarrera hauek prestatzen ditugu: konfiantza (ni eramaten uzten diot Jaunari, Bere eskuetan jartzen naizela) eta jarduna edo dedikazioa.

3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…

OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.

Jesus berpiztua oinarri hartuta, eta Harekin batera, bere bizitza publikoan tentazioa sentitu zuen uneak aurkitzen lagunduko digun kontenplazio bat egingo dugu.

Jesusen aurrean jartzen naiz, Berarekin pertsonalki… Horrela egoteko denbora hartzen dut, basamortuan lasai egoteko isiltasunean… Eta galdera batekin harritzen nau: zeri lotuta sentitzen zara, bereziki erakarria, atxikia? Zure maila sozialari, zure aurrezkien segurtasunari, esango dutenari, zutaz duzun irudiari, aitortua izateari… inbidiak harrapatuta zaitu, erosotasunari, plazerei, kontsumismoari?… Arretaz entzuten diot, eta askatasuna gehien galarazten didan atxikimendua aurkituko dut haien artean, aske izaten uzten ez nauen hori… nire denbora hartuko dut…

Eta Berarekin nago, tentatuta sentitu zen une batzuk ibiltzera eta bizitzera gonbidatzen nauenean, basamortuan igaro zuen denbora, non froga egin behar izan zuen. Eta bere esperientziatik esaten dit: “Gogoratu zuk eta zure komunitateak basamortua izango duzuela, bakardadea, barne-gatazkak, zailtasuna eta borrokak… eta badirudi bakarrik geratzen zaretela, babesik gabe, ilunpetan, eta beldurrak iristen zaizkizuela horrelako pentsamenduen bidez: badakizu non sartuko zaren, inork ez dizu eskertuko . Eta gainera oharkabean pasatzeko “… Eta denbora hartuko dut Gaizkiak nire bizitzan nola jokatzen duen konturatzeko…

Eta jarraitzen du: “Egoera horietan, bila itzazu zure baitan konfiantza ematen dizuten esperientziak, Jainkoa bizi dela deskubritu duzun hainbeste esperientzia… Bizirik sentitu duzu, laburra eta sakona izan arren, zalantzarik egin ezin duzun eta zure gauza ez zen presentzia bat, oparitzen zitzaizun zerbait baizik… Are gehiago, garrantzitsua da Jainkoa beti dagoela uste izatea, nahiz eta ez ohartu. Gogoan izan, eguzkia hor dago, hodeiak egon arren”… Jainkoari konfiantza ematen diodan momentuen memoria egiteko gaitasuna eskatuko diot… eta nire beldur eta gatazkei konfiantza horretatik aurre egiteko gaitasuna ere… nire denbora hartuko dut.

4.-JESUS ETA BIOK

Jesusi entzuten jarraitzen dut, bere gertuko kideekin gatazkak nola bizi izan zituen kontatzen didanean. Hain zuzen ere, agintarien aldetik laidoak eta arbuioak iritsiko direla esaten dienean, eta Pedrok Jainkoak ez dezala nahi esaten dionean. “Pedrok -Jesusek esaten dit- arrakastarekin amets egiten zuen, dena belusezko alfonbra gainean joango zela. Porrota eta arbuioa ez ziren bere asmoetan sartzen. Esan behar izan nion: “Pedro, nire atzean. Traba bat zarela nire bidean. Nirekin etorri nahi baduzu, jarrai nazazu”… bere hitzak dastatu eta garaipenarekiko, arrakastarekiko atxikimendutik; eta arbuioekiko eta sufrimenduarekiko beldurretik libratzen, askatzen joateko eskatuko diot… nire denbora hartuko dut.

Jesusek kontatzen dit eta kontatzen digu komunitateari, bere amaiera gurutzean… “Dena galdu nuen, misioko lagunak, bakarrik geratu nintzelako, batek saldu ere egin ninduen. Nire errekonozimendu soziala galdu nuen, gurutziltzatua hiltzen dena gaizkile bat da, Jainkoak ezin zuelako maite horrela hiltzen zen bat, nire misioa galdu nuen, bizitza osoan borrokatu nuena. Bizitza ere galdu nuen”… Isiltasuna egingo dut hainbeste galera barneratzeko… gero errespetu osoz galdetuko diot: “nola ez zenuen amore eman eta egoera horretan ez zinen hondoratu?, nola iritsi zinen azkeneraino?”… Eta esan zidan: “Jainkoarenganako konfiantza, fideltasuna… Jainkoak dauka azken hitza nik ulertu ez arren”… Konturatzen naiz itxaropenaren kontra itxaron zuela… eta hori eskatuko dut…

Eta Jesusen aurrean, eta garizumako 40 egun hauek askatasunaren frogak onartzen eta aurre egiten lagun diezadaketela pentsatuz, Jesusi gure askatasuna eta atxikimenduak jokoan jartzen dituzten arrasto batzuk iradokitzera animatzen naiz. Esaten diot: “eta parrokia batzuetan hasiko bagenu isiltasun, otoitz leku bat (otoitz egiteko parrokia irekiak); egun bateko soldata gizarte eta ingurugiro beharretarako, ekintza bat etxegabekoekin eta migratzaileekin; barau bat beste erlijio batzuekin, aurten ia bat egiten dutelako ramadanak eta garizumak…” Maitasunez begiratzen dit eta horretara animatzen nau… Sormena eta indarra eskatuko dizkiot bizitzan garizuma bat hasteko askatasunean irabazteko…

5.- Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.

Otoitzean bizi izandakoa jasotzen dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot… edo eskerrak ematen… begirunekeinuaz (eskuak elkartuz), eskerroneko keinuaz (eskuak irekiz) edo onarpenkeinuaz (gurutzearen zeinuaz)… Eta nire tokira ari naiz itzultzen. Hankak lasaitzen ditut, eskuak irekitzen, begiak zabaltzen… Eta bizi izandakoa idazten amaitzen dut, nire bizitzari finkatzen lagundu diezadan.