Jn 20, 19-31
0. TESTUA (irakurri parabola osoa).
Egun hartako gaua iristean, astearen hasieran, dizipuluak bilduta zeuden eta ateak itxita zituzten juduen beldurrez. Jesus sartu zen eta, dizipuluen erdian jarriz, agurtu egin zituen esanez:
– “Bakea zuei!”
Hori esanda, eskuak eta saihetsa erakutsi zizkien. Eta poztu egin ziren Jauna ikusteaz. Gero Jesusek berriro esan zuen:
– “Bakea zuei! Aitak ni bidali ninduenez, nik ere bidaltzen zaituztet.”
Hau esan ondoren, putz egin zien eta gaineratu zuen:
– “Har ezazue Espiritu Santua. Bekatuak barkatzen dituzuenei, barkatuta geratuko zaizkie; eta barkatzen ez dizkiezuenei, barkatu gabe geratuko zaizkie.”
Tomas, Mellizo deitzen zioten hamabi dizipuluetako bat, ez zegoen beraiekin Jesus iritsi zenean. Gero, beste dizipuluek esan zioten:
– “Jauna ikusi dugu.”
Tomasek erantzun zien:
– “Bere eskuetan iltzeen zauriak ikusten ez baditut, eta nire hatza eta eskua haien saihetsean sartzen ez baditut, ez dut sinetsiko.”
Zortzi egun geroago, dizipuluak etxe batean zeuden berriro bilduta, eta oraingoan Tomas ere han zegoen. Ateak itxita zeuzkaten, baina Jesus sartu egin zen, eta haien erdian jarri eta agurtu egin zituen esanez:
– “Bakea zuei!”
Gero Tomasi esan zion:
– “Sartu hemen zure hatza eta begiratu nire eskuak, eta hartu eskua eta sartu nire saihetsean. Ez izan sinesgabea, sinesten duzu!”
Tomasek orduan:
– “Jauna eta Jainkoa!”
Jesusek esan zion:
– “Ikusi nauzulako uste duzu? Zorionekoak ikusi gabe sinesten dutenak!”
1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.
Egoera ezin okerragoa zen. Hamabiak beldurrak jota daude, beren bizitzak arriskuan daudelako. Harrapatzen bazaituzte, Jesusi gertatzen zaion gauza bera gertatuko zaie, bera baitzen parte hartzen zuten taldearen buru eta bizitza osorako apustu egiten baitzuten. Eta gurutziltzatua izan da. Horrela hiltzen den norbait argi geratzen da mundu guztiaren aurrean erratu egin dela. Bai, borondate ona, baina “hau” ezin da Jainkoarena izan. Gaiztotua egur batean hiltzen dena.
Beraz, ateak itxita zeuden zenakuluan, juduen beldur. Ziurtasunak erortzen zaizkizunean, zertan oinarritu ez duzunean, gertatutakoari buruzko azalpenik aurkitzen ez duzunean, egoera ezin okerragoa denean… Onena gertatzen da. Exekutatuaren presentzia esperimentatzen dute barruan. Bizirik. Horri deitzen diogu agerpenak. Bat batean dator, harrigarria bada ere. Oso erreala eta guztiz ulertezina. Haien artean zerbait guztiz berria gertatzen da. Inoiz gertatu ez zena gertatu zen. Konturik ez daraman presentzia. Mezu batekin: “Bakea zuentzat”. Eta misio batekin: jaso Espiritu Santua barkatzen duzuenoi. Ahal guztia ematen dizuet barkatzeko. Genesian Adani putz egiten dion eta bizidun bihurtzen duen Espiritu bera da.
Tomasi dagokionez, nola konbentzitzen duzu argia ikusi ez duen norbait argia existitzen dela? Nola konbentzitzen duzu maitatua izan ez den norbait maitasuna existitzen dela? Nola konbentzitzen duzu berpiztua esperimentatu ez duen norbait, berpiztua bizi dela? Ongi etorri Tomasengana. Tomas mesfidatia da. Hori da zure zauria. Jesusen zauriarekin mesfidantza sendatzen da, fede egintza bat da: ene jauna eta ene Jainkoa. Tomas komunitatetik aldendua zen eta komunitatean fedea berreskuratzen du.
Zorionekoa ikusi gabe sinesten duena. Inork ez du ikusi ez Jainkoa, ez Jesus berpiztuta, ez haizea, ez uhin elektromagnetikoak ikusten ez diren bezalaxe, Baina Harekin kontaktuan, bere presentzia (Berpizkundearen Espiritua) eta bere ebanjelioa, bere jarraitzaileek ez da arraroa gure izate naturalarekin ez genuen ausardia bat izan izana, orain arte izan duguna gainditzen duen Bizitza, hau da, sumindura bat gure besteren kaltearen aurrean, ez ohiko gaitasunaren aurka borrokatzea. Izan ere, bere bizitza gure bizitza bihurtzen hasten da.
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Arnasa hartzen dugu sakonki. Arnasak estutzen gaituzten pentsamenduetatik ateratzen laguntzen digu eta orainaldean zentratzen gaitu, dagoen honetan.
Lasaitu egiten gara. Zentratu eta barreiaketa ekiditen dugu. Gure kezketatik aldentzen gara… Beranduago berriro ekingo diegu…
Gure barnearekin konektatzen gara, gure barnean dugun ‘Horrekin’, gure Bizi Iturriarekin. Barne isiltasuna egiten saiatzen gara. Lehenik, isiltasuna ez da zaratarik ez egotea, egorik edo nirik ez egotea baizik. Isiltasuna egiteko onena hauxe da: “geure maitasun, gurari eta axolatik irtetea”.
Sakonki entzuteko prestatuz goaz. Hauxe eskatzen dugu, otoitzaldi hau konfiantzaz-prestutasunez eta arduraz bizi ahal izatea.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Jesusen atzetik zihoazen hamabi emakumeen artean kokatu ginen zenakuluan, besteak beste, bere ama, aurpegiak begiratzen dizkiot, desahokatuta. Isiltasun hori moztu egiten da, eta horrela pasatzen da, porrot egin dutenei eta kikilduei laguntzen diegularik. Nola aterako gara honetatik?… Beldurrak jota, jazarriak eta fitxatuak sentituz, haiek ere kanporatuak izateko arriskuarekin. Gainera, erruz beterik hitza eman dutelako eta Jesus abandonatu dutelako egiaren orduan, denak elkarrekin daude babesteko, porrot egin eta izututa daudenei lagundu nahi diet.
Bat batean, denak barne poz deskribaezina sentitzen hasten dira. Nondik dator?… Jesusekin du zerikusia, hain presente balego bezala, non beraiengan bizirik dagoela dirudien, bere miresmen, nahasmen, sinesgaiztasun, beldur aurpegiak ikusten baititut, sentitzen dutela esaten duten bezala. Jesusek esaten die: “Bakea zuei”. “Bake sakon batez gainezka sentitzen zarete”. “Ez dut presarik”.
Oraindik ere entzuten dut elkarri kontatzen diotena: ni ere bidalita sentitzen naiz, norbaitek bere bizi-indarra piztuko balit bezala, Jainkoak Adani buztinez putz egin zionean bezala, eta horrela izaki bizidun bihurtu zenean bezala. “Entzun eta harrituta jarraitzen dut.” Juanek esaten du: “bere indarra jasotzen ari naiz barkatzeko.” “Bai, Pedro eta gainerakoek ere..” Uste dut bere indar guztia eman nahi digula.
4. JESUS ETA BIOK.
Elkarri hitz egiten ari zarete bihotza indarrez eta alaitasunez beteta… Tomas dator eta harritu egiten da poztasun eta festa giroagatik. “Zer gertatu da?”… Nola hasi zitzaizkion kontatzen entzuten dut: “Jesus presente egin zaigu, ulertezina, baina, zalantzarik gabe, ez dugu azaltzen, baina zoragarria izan da. Bizirik dago eta bizirik jarraitu nahi du gugan.” Tomasek erantzun du: “Bere eskuetako eta saihetseko zuloak ikusten ez baditut, ez dut sinesten” “Harrituta geratzen naiz bere itxitasunarekin””Baina gogotsu jarraitzen dut gertatu zaienarekin”.
Une horretan bizi izan zutena berriro sentitzen dute, eta oraingoan ere bake eta alaitasun sakon batez betetzen naiz. Zalantzarik gabe, Jesus dugu Tomasi entzuten dioguna: “Egia da, nire bizitza bakez beteta dago, nire mesfidantzaren zauria sendatzen ari balitzait bezala da, bere zauria ukituz”. Eskerrak ematen dizkizut hain zoriontsuak zareten uneei.
Orain zera esaten ari natzaizu: Jesús, Zuk Pascual biktima, zu bezalako zenbat pertsona dira gaur egun biktimak? Gerra, jazarpen, difamazio egoerek eragindako izugarrikeria, beldur eta desolazio egoeretan bizi dira.
Jesusek jarraitzen dit komentatzen: “Iritsi nahi dut hainbeste pertsonarengana, Tomas mesfidatiak direnengana, hainbeste aurreiritzi dituztenengana, non ez duten uzten bizitza beren bizitzetan sartzen, ez dute uzten beren beldurrezko zauriak ukitzen, ez dute hondoratzen, sendatuak izateko”. Gozatu egiten dut bidalketa hori.
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jaso egiten dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot. Eta horrela amaitzen dut: Aitaren eta Semearen eta Espiritu Santuaren izenean.
Amen.