Lc 10, 1-20
0. TESTUA (irakurri parabola osoa).
Ondoren, Jaunak beste hirurogeita hamabi aukeratu zituen, eta bere aurrera bidali zituen, binaka, joan behar zuen herri eta leku guztietara.
Esan zien:
– “Egia esan, asteazkena handia da, baina langileak gutxi dira. Horregatik, eska iezaiozue ugazabandreari langileak bidal ditzala haren bila. Zoaz eta ikusi bildotsak bezala bidaltzen zaituztedala otsoen erdian. Ez eraman poltsarik, ez txanponik, ez sandaliarik. Etxe batean sartzen zaretenean, agurtu lehenik esanez: “Bakea eman etxe honi”. Ongi hartzen zaituzten herri batera iristean, jan ezazue eskaintzen dizuetena; senda itzazue bertako gaixoak eta esaiezue: “Jainkoaren erresuma zuengandik gertu dago”. Baina herri batera iristen bazarete eta harrera egiten ez badizuete, irten zaitezte kaleetara esanez: Gure oinetan jo duen zuen herriaren hautsa ere astindu egingo dugu zuen aurka protesta egiteko! Baina jakin ezazue Jainkoaren erresuma gertu dagoela”.
1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.
Lucas da 72ko misioa kontatzen duen ebanjelari bakarra. Unibertsala nabarmentzen du. 12 Israelgo tribuen kopurua da. 72 Nazio jentilen kopurua, genesiaren arabera. Binaka bidaltzea gertatzen da baten testigantzak ez duelako ezer balio epaiketa batean eta haiek ebanjelioaren lekuko zirelako. Misioa ez da apostoluen kontua bakarrik, Hamabi urtekoa, baizik eta kristau orori irekia, hirurogeita hamabi urterekin.
Gako-ezaugarri batzuk aztertzen baditugu, ikusiko dugu Jainkoaren Erreinua iragartzeko bidaltzen dituztela, hau da, iragartzeko Jainkoak gizateria hau maite duela eta bere pertsonengan bizi nahi duela, eta horrela anaitasun-praktika bat bizi dezatela. Hori opa die guztiei, harrera egiten dietenei eta harrera egiten ez dietenei. Mezua guztiontzat da. Asteburua handia da, eta langileak, berriz, gutxi. Zenbat milioi lagunek ez dute gaur notizia ona entzun bizitzak berez zentzua duela, bizitza osoa Jainkoaren Maitasunaz beteta dagoelako? Zorionekoa al da Bizitzaren Jainkoak baldintzarik gabe maite gaituela jakitea? Hau iragartzen dute.
Ardiak bezala bidaltzen dituzte otsoen artean. Amorru, erresumin, gorroto eta kalte handia dago. Gaur egun hori botaka egiten dute sareek, harreman-moduek eta gezurretan eta difamatzen espezializatutako taldeen interesek. Beraz, zerbait tokatuko zaigu Elizara pasatzea. Beste batzuk hiltzen espezializatuta daude, gerragatik edo sikarioengatik. Horregatik ezin gara inozoengandik joan, ezta ona ikusteko gai izango garela pentsatuz ere; hala ere, egia da beste batzuetan harritu egiten garela pertsona eta talde batzuen ontasunaz.
Poltsarik, alforjarik eta sandaliarik gabe doaz, hau da, gure pertsona, gure hitza, gure bizimodua, ebanjelizatuko dituzten tresnak izango dira. San Inaziok esango lukeen bezala, pertsona eta Jainkoa lotzen dituzten tresnak dira gakoa. Eta ez zuen kanpoko bitartekoetan eskapatu: “Eraman ezazue bakea etxeetara, herrietara, “Shaloma”, “Jainkoaren bakea”. Sendatu gaixoak, sendatu pertsonen zauriak, bizitzen uzten ez dieten zauriak, arimaren zauriak”. Eta oraingoan ondo joan zaie. Baina pastoral arrakasta baino inportanteagoa da bere izenak, gure izenak, zeruan idatzita egotea. Jainkoarentzat izen bat daukagu, berak ezagutzen du gure izena.
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Arnasa hartzen dugu sakonki. Arnasak estutzen gaituzten pentsamenduetatik ateratzen laguntzen digu eta orainaldean zentratzen gaitu, dagoen honetan.
Lasaitu egiten gara. Zentratu eta barreiaketa ekiditen dugu. Gure kezketatik aldentzen gara… Beranduago berriro ekingo diegu…
Gure barnearekin konektatzen gara, gure barnean dugun ‘Horrekin’, gure Bizi Iturriarekin. Barne isiltasuna egiten saiatzen gara. Lehenik, isiltasuna ez da zaratarik ez egotea, egorik edo nirik ez egotea baizik. Isiltasuna egiteko onena hauxe da: “geure maitasun, gurari eta axolatik irtetea”.
Sakonki entzuteko prestatuz goaz. Hauxe eskatzen dugu, otoitzaldi hau konfiantzaz-prestutasunez eta arduraz bizi ahal izatea.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Ebanjelioaren eszena honetan kokatzen naiz, bertan banengo bezala. Jesus Samariako mugan hirurogeita hamabiri deika ikusten dut, zuhaizti batean egunaren hasieran… Eszena begiratzen ari naiz… Jesus lankidetza eske doa, honi, niri, nola sentitzen naiz?… Zer eskertzen didazu?… Denbora hartzen dut.
Haiekin batera, leku horretan, Jesusi entzuten diot kontatzen diguna: “Mies asko baino gutxi langileok. Horregatik, eska iezaiozue ugazabandreari langileak bidal ditzala hura jasotzera.” Oso ona da mundu hartan ereindakoa, eta ez dago jasoko duenik… Jesusek jaso beharreko uzta ikusten duen eszena ikusten dut, eta, agian, une honetan, 72ek samariarrekin konektatzeko zailtasuna besterik ez dute ikusten, uzta jaso behar dute Jesus… eta biok haiekin batera…
Oraindik ere Jesusi entzuten diot egiteko estilo bat planteatzen duela, misioa sinesgarria izan dadin: “Binaka bidaltzen zaituztet, ez bakarka, horrela babesten zarete eta osatzen zarete eta lekuko zarete… Ez eraman poltsarik, ez diru-zorrorik, ez sandaliarik! Prestasun osoan, ekonomikoa ere bai, ebanjelioa inolako trabarik gabe iragartzeko librerik?”… Nire denbora hartzen dut. Gogoratzen ditut dauzkadan baliabideak. Libre sentitzen al naiz haietaz?… Gehiago fidatzen naiz haiengan nire bizimoduarekin baino?… Nire denbora hartzen dut. Zure hitzak dastatzen ditut…
4. JESUS ETA BIOK. GAURKOAN KOKATZEN NAIZ. PANDEMIA HONETAN.
Jesusek juduen, galilearren eta samariarren arteko gatazka eta aurreiritziak ezagutzen ditu. Jakitun da taldeetako batekin identifikatzen gaituztenez besteekin arazoak izango ditugula. Esaten digu: “Ardiak bezala bidaltzen zaituztet otsoen erdian”… “Ez da ona ikaratuta bizitzea, ezta inozoa izatea ere”… “Eskatzen dizut”… Eta esaten dut: “Etxe batean sartzen zaretenean, agurtu lehenengo esanez: bakea etxe honetara”... Zoazte bakezko soinuekin, laburbiltzen dira nigan Jesus berpiztuaren hitzak, bakea zuei, bakea zapuzten dut gatazkaren erdian, haren hitzak nire bihotzetik pasatzen ari naiz…
Orain niri zuzentzen zait pertsonalki: “Nik zuri ere bidaltzen zaitut, inmundutasun guztia sendatzen joan zaitezen, ankerra den guztia, gizatasuna kentzen duen guztia… zauri guztiak, nire misioan parte hartzen du… Nire denbora hartzen dut… Jarraitu: “Darama itxaropena, iragarri Jainkoaren Erresuma hurbil dagoela. Jainkoak maite gaituela muturreraino, maite gaituela, hau esaten diot entzuten zaituenari eta jasotzen ez zaituenari ere” Jasotzen dudan misio eder hori zapuzten dut… nirea egiten dut, eskertzen dut.
Horrela iristen naiz nire bizilekura, nire hurbileko lekuetara, nire lanera, nire bizimodua jantzita, Jesusekin konektatuta bizi nahi duena… Desiratzen ditut bakean bizi daitezen, bizitza dastatu dezaten, beren buruetatik irten daitezen benetako bizitza heldu eta dastatu ahal izateko… Desiratzen ditut bizi zaizkienak eta unibertsoan sartzen ez direnak, zerbitzu-emate hutsa dena, esperimentatu eta beren bizitzarekin adierazten dutenak, eta ikusten dut ona dela nire esperientziatik ulertaraztea…
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jaso egiten dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot… erreberentzia keinu batez, eskuak elkartzea, eskerronez, eskuak zabalduz edo onarpenaz: gurutzearen seinalea… eta berriz leku honetara itzultzen naiz… askatuz oinaz, zabalduz eskuak… begiak irekitzen ditut…
Amen.
